RUH-U REVAN

3

Ayağa kalktım ve köşedeki ki kapıdan fazlasıyla uzak olan kapıya ulaşıp açtım. Hangi yöne gideceğime bakarken kısa koridorun ucunda ki merdivenle o yöne ilerledim. Etrafıma bakınarak aşağı indiğimde direk karşıma salon çıkmıştı. Ve salonda hiç beklemediğim kişiyle göz göze geldim.

Ceza evine girmesini sağladığım Efe Çiroğlu karşımdaydı!

Tamam sakin olmalıyım. Mantıklı düşünmeliyim.

"Uyandığına göre evimden defol!" Korel yüzüme bile bakmadan söylemişti.

Onu duymamazlıktan geldim ve tekli koltuğa geçip oturdum.

"Gitmiyorum. Ben yanacaksam sende yanacaksın. Burada saklanacağım." Korel kaşlarını çatıp sinirle bana döndü.

Onu yine umursamadım ve Efe'ye döndüm.

"Ve sana gelince. Yaptıkların ortada, bende kirli işlere karşı olan işine sadık bir savcıyım. O yüzden yine olsa yine yapardım. Şimdi suçlayıcı bakışlarını üstümden çek."

"Her şey göründüğü gibi değildir. Mesela şuan olduğun durum gibi." Söyledikleri birçok soru işaretini içime yerleştirmişti.

"Daha açık olur musun?" Efe öne doğru eğildi ve dirseklerini dizlerine koydu.

"Elbette." Dedi ve derin bir nefes aldı.

"Yanlış görüntüler, yanlış kağıt parçaları ve fotomontajlar... Seni kandırmaya yetmiş. Hiçbirini ben yapmadım." Aklıma gelen ihtimallerle gözlerim yere sabitlendi.

"Levent Arslan'ı tanıyor musunuz?" Efe sorum ile Korel'e baktı. Bende Korel'e döndüğümde başıyla onayladı. Tabi nefret barındıran gözlerini üzerimden çekmeden.

"Neden sordun?" İkisinin meraklı bakışları üzerimdeydi.

"Dosyanı bana o verdi. İçinde de kanıtlar vardı. Ama bu duruma hiç şüphelenmedim. Gerisini de Levent'in yardımı ile tamamlamıştım zaten ama söylediğim gibi hiç şüphelenmemiştim."

"Niye böyle bir şey yapsın?" Komik bir şey söylemiş gibi güldüm.

"Akıllı sanmıştım seni." Dedim. Korel dişlerini sıktığında tekrar güldüm ve devam ettim.

"Çünkü seni çok iyi tanıyor. Ben bile kısa sürede nasıl biri olduğunu gördüm. Bana yaptığını ona yapama diye beni piyon olarak kullandı." Dedim. Zoruma gitse de ben olanı olduğu gibi söylemekten asla çekinmezdim.

"Elbette onunla karşılaşacağız. Ve ona bunun hesabını soracağım.!" Diye kendi kendime söylendim. Ben kariyerime o kadar odaklanmıştım ki hiçbir şeyin farkına varamamıştım. Gerçi zaten fark edemezdim ki.. Nereden bilebilirdim düşmanını mahvetmek için beni harcayacağını?!

"Eğer dediklerin doğru ise seni de boşuna yaktık.?" Efe'nin sözleriyle Korel sinirli bakışlarını kardeşine çevirdi.

"Seni yakanı yakarım. Hiçbir bahane umrumda olmaz."

"Bahane mi? Söylesene o zaman o yalan kanıtları nasıl toplayabildim. Tanımadığım birinin hakkında bu kadar az bilgi bilirken kusursuz dosya hazırlayamazdım anlatabildim mi?"

"Ayrıca her halükarda yaptığın doğru değil. Senin bir adaletin yok olsaydı bencillik yapmazdın." Dedim ve bakışlarımı delici bakışlarından çektim.

Telefonumun melodisiyle Korel'in yanında duran çantamı almak için kalktım ve oraya ilerledim. Bayıldığım da elimde ki çantamı buraya getirmişlerdi belli ki.

Çantamı alıp tekrar oturduğum koltuğa geçip oturdum.

Telefonu çıkarıp cevapladım.

"On kez aradım Liya! Neredesin? Eğer attığım konumdaysan oraya geliyorum." Ne? Ben Yaman'ı çoktan unutmuştum. Eğer buraya gelirse her şeyi öğrenir olay çıkarırdı.

"Hayır!" Diye çıkışmamla fren sesiyle yerimden kalktım.

"Sağa çek ve beni iyi dinle." Korel ve Efe'nin bakışları bana döndü ama umursamadım. Şuan Yaman daha önemliydi.

"Ne diyorsun kızım sen? Bir şe-"
"Yaman son çıkan haberlere bak. Ne olup bitiyor araştır ama sakın beni arama."

"Bir haltlar oldu öyle değil mi?" Öfkeli bakışlarımı Korel'e çevirdim. Başıma açtığı beladan nasıl kurtulacağımı hiç bilmiyordum. Hemde pisi pisine yanıyordum.

"Tamam şöyle yapıyoruz. Eda'nın yanına git ve onunla detaylı araştırma yap. Daha sonra güzel haberlerle yanıma gel. Birde aramalarını sil. Bende telefonumu kapatıyorum." Yaman ile vedalaşıp telefonu kapattım.

"Cidden burada mı saklanacaksın?" Diyen Efe'ye döndüm.

"Evet başıma bu belayı siz açtınız."  Bunu söylerken bir yandan da Korel'in tepkisine bakıyordum. Ben bu yaptığına sessiz kalacak değildim öyle değil mi?