Psikopat Kocam(+18)

Çaresizlik

Nasılsınız ballarım🍯❤️

Sizi çok seviyorumm. Bölümleri atmaya çalışıyorum. Umarım beğenirsiniz. Öptüm iyi okumalar💋

He birde oy vermeyi unutmayınn😘

...

(Duru'dan)

Bir el beni odaya çekmişti. Oda karanlıktı. Bağırmak için ağzımı açmıştım ki. Karnıma bir silah dayandı ve odanın ışığına bastı.

Karşımda Akın'ı görünce ağzım açık kalmıştı. Hayır hayır öğrenmiş olamazdı. Öğrenmemesi lazımdı. Ama o Akın'dı beni bile aylarda takip edip her işime taş koyan onun ayağına gitmem için oyun oynayan adam bunu mu öğrenemeyecekti. Onur'un yanından ayrılmamam lazımdı.

"Beni özledin mi" dedi. Ve saçlarımı kafasını boynuma gömüp derin nefesler almaya başladı.

Cevap vermedim sadece karnıma tuttuğu silahtaydı gözlerim.

"Sana bir soru sordum Karıcığım. Bebeğimiz nasıl iyimi?" dedi yapmacık bir şekilde gülümsedi.

Ben cevap vermeyince saçlarıma asıldı ve kafamı kaldırdı. Acıyla inledim. Gözlerimi sıkmış yapacağı şeyi bekliyordum. Korkuyordum ondan.

"Ne zaman söyleyecektin lan. NE ZAMAN SÖYLEYECEKTİN!. Doğurduktan sonra kendi başına mi bakacaktın. Heee doğru ya Onur denen o piç senin yanında olurdu. Beraber bebeğimizi büyütürdünüz. Senin hayallerin bu muydu LAN KONUŞSANA." diye bağırmaya başladı.

Onun yüzüne konuşacak tek kelimem yoktu haketmiyordu. Ama dayanamadım.

"Napicaksin öyle düşündüysem. Onur'un inadına bebeğimi mi öldüreceksin. Ha yoksa beni mi öldüreceksin direkt. İstediğini yap ama şunu aklindan çıkar bu sadece benim çocuğum senin hiçbir hakkın yok bunda. Ben çocuğuma bir hata olarak değil telafi olarak bakıyorum. Ama senin yüzüne bakmak istemiyorum. Tiksiniyorum senden. Yüzüne söyleyeceğim şey sözlü değil gösterili olacak." diyip yüzüne sert bir şekilde tükürdüm.

İlk önce dona kaldı. Silahı hızlıca beline koyduktan sonra, gömleğine yüzünü sildi. Elimden tutup beni sürüklemeye başladı. Biz odadan çıkınca az önce görmediğim bir yığın koruma odanın önünde bekliyordu bizi. Az önce neredeydi bu korumalar? Ne yani yine oyun mu oynuyordu benimle. Korumalar hızlıca etraftaki insanları kenara çekerken Akın beni sürükleyerek hastaneden çıkardı. Ve arabaya doğru yürümeye pardon beni sürüklemeye başladı.

Arabanın yanına geldiğimizde hızla yolcu koltuğunu açıp beni içeri fırlattı resmen. O da arabanın etrafında dönerek kendi yerine geçiyorken birden kapıya asildim. Kapı açılınca birden kendimi dışarı atıp koşmaya başladım. Onuru bulmam lazımdı peşimden geliyordu.
"Dur hemen Duru gelirsem fena olur" diye uyardı beni.
Onun eline düşmeye niyetim yoktu.
Tam koşarken arkası bana dönük Onur'u gördüm. Uzaktaydı bana. Hızlı adımlarla hastanenin etrafında dönüp beni arıyordu büyük ihtimalle. Ona doğru koşarak.

"Onu-" diye tüm gücümle bağırdım. Onur yavaşça arkasını döner oldu. Tam o esnada Akın'ın elleri ağzımı kapattı. Beni hızla tabelanın arkasına çekti.

"Naptığının farkındasındır büyük ihtimalle Karıcığım. Bunun bedelini çok ağır ödiyeceksin." dedi dişlerini sıkarak.

Korkudan tir tir titriyordum. Sadece bir anlık ümitle cesaret gelmişti bana. Ama şimdi onun kollarında yakalanmış bir kuş gibi hissediyordum. Birazdan kafesine götürülecek bir kuş...

Ondan sonra beni arabaya bindirdi. Ve eve kadar sessizce yolculuk yaptık. Ben cama kafamı yaslamış dışarıyı izliyordum. Ellerim karnımı okşuyor. Yavrumdan güç almaya çalışıyordum. Gururuma yediremiyordum. Onun eline düşmüştüm. Elimden hiçbir şey gelmiyordu. Ben belkide hata yapıyordum bu çocuğu doğurmak istemekle. Belki dogmasa daha mutlu olurdu. Onun için daha güzel bir hayat olurdu. Ama ne olursa olsun o benim çocuğumdu. Onu bırakamazdım ki...