"အာ...အမေကဘာမှမသိပဲပြောပြန်ပြီ
အဲ့အဖိုးကြီးလူပါးလာဝနေတာ..."
"ဟုတ်တယ်...ငါ့သမီးပြောတာမှန်တယ်
ဒီလူ့ကို..ဟိုတစ်နေ့ထဲကငါပြောချင်နေတာ
အခုငါ့သမီးကပြောလိုက်တော့ ဟုတ်သွားပြီ"
ဒေါ်လှကြွယ်ကသူ့သမီးကိုဝင်ဟန့်ချိန် သူကြီးက
ဝင်၍ဖာထေးပြောဆိုသည်။
ဒေါ်လှကြွယ်သားအဖနှစ်ယောက်ကိုမျက်စောင်း
ထိုးကာ အိမ်ဘက်ပြန်လှည့်သွားသည်။
ငယ်ထွေးကလက်ဖွဲ့စာရင်းစာအုပ်ကို သတို့သား
နဲ့သတို့သမီးလက်ထဲအပ်လိုက်သည်။
"ကျွန်မလဲဆေးရုံကိုပြန်ဦးမယ်သူကြီး"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာမလေး...ခဏ...ကျုပ်အထွေးကို
လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်...အထွေး...ဆရာမလေးကို
ဆေးရုံပြန်ပို့ပေးလိုက်ဦး..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
အထွေးကအဝတ်အစားလဲပြီးအိမ်ထဲကထွက်လာကာ ကိုတာတီးဆီစက်ဘီးသွားငှားသည်။
အထွေးစက်ဘီးငှားပြီးပြန်ရောက်လာတော့
မြလေးငုံက
"အစ်မကိုအထွေးလိုက်ပို့မှာဆိုတော့ မြလေးလဲ
ပြန်တော့မယ် "
"အင်းမြလေး...သြော်..ဒီညလာမအိပ်နဲ့တော့လေ
မနက်ဖြန်ခရီးသွားရမှာဆိုတော့ အစ်မသူနာပြု
ဆရာမလေးကိုပဲအဖော်ခေါ်အိပ်လိုက်တော့မယ်
နော်မြလေး...ကျောင်းမှာလဲအဆင်ပြေပါစေလို့
အစ်မဆုတောင်းပေးတယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့အစ်မ.."
စကားဖြူနှင့်မြလေးငုံစကားပြောနေသည်ကို
ငယ်ထွေးကစက်ဘီးပေါ်ခွလျက်သားနှင့်
ခြေထောက်တစ်ဖက်ထောက်၍ ရပ်နေရာမှ
နားစွင့်နေသည်။
သူအခုထိ မြလေးငုံကိုမခေါ်သေးဘူးလေ။
စကားပြောပြီးနှုတ်ဆက်ကာ စကားဖြူက
စက်ဘီးကယ်ရီယာခုံပေါ်တင်ပလွှဲထိုင်လိုက်ကာ
ငယ်ထွေးရဲ့ခါးကိုညာလက်ဖြင့်ဖက်ထားလိုက်
သည်။
မြလေးငုံကသူမတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်၍ လက်ပြနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ငယ်ထွေးဘားတန်းဘီးဟောင်းလေးကိုနင်းကာ
ခြံဝိုင်းထဲကထွက်လာခဲ့တော့သည်။
လမ်း၌....
"ထွေးကဒီစက်ဘီးကြီးကိုကောင်းကောင်းနင်း
တတ်သားပဲ"
आप पढ़ रहे हैं
ပုဝါပါးလေး စွန်းမှာဆိုး
काल्पनिकဤဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သည့် နေရာဒေသ များမှာ စာရေးသူ ပုံဖော်ဖန်တီးထားခြင်း သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။
ပုဝါပါးလေးစွန်းမှာဆိုး(၁၂)
शुरू से प्रारंभ करें:
