Chapter 28
ပိတ်ခါနီးနေသော အသင့်စားအစားအစာဆိုင်တွင် ဆရာဝန်သုံးဦးမှာ သူတို့၏ညလယ်စာကို စားနေခဲ့သည်။
လီရှန့်နှင့်ကျန်းချမ်တို့မှာ ရှန့်ဖန်းယွိ ဖုန်းပြောနေသည်ကို ကြည့်နေကြပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီးနောက် ရှန့်ဖန်းယွိ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖယောင်းရုပ်တုသဖွယ် တောင့်ခဲသွားသည်ကို မြင်လိုက်ကြရသည်။
" ဘာဖြစ်တာလဲ…" လီရှန့်မှ မေးလာခဲ့သည်။
ရှန့်ဖန်းယွိ ရုတ်တရက်အသိစိတ်ဝင်လာကာ တစ်ဖက်မှချသွားပြီးဖြစ်သော ဖုန်းကိုကြည့်၍ ဖုန်းပေါ်မှ အချိန်ကိုကြည့်ကာ " ငါသွားရတော့မယ်…" ဟုပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမနေနိုင်ဘဲ တီးတိုးရေရွတ်မိသွားခဲ့သည်။ " ကျန်းရွှိကဘာဖြစ်နေတာလဲကွာ.. အချိန်ကမမီဘူးလေ သူအလျင်လိုနေတာလား…"
" ကျန်းရွှိခေါ်တာလား…" ယခင်တစ်ကြိမ် ကျန်းရွှိ ဖုန်းခေါ်စဉ်အခါက ကျန်းချမ်နှင့်ရှန့်ဖန်းယွိတို့ ကြက်သားတုတ်ထိုးစားနေကြချိန်ဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် ထိုမြင်ကွင်းမှာ တစ်ပတ်ပြန်လည်လာသဖြင့် သူမနေနိုင်ဘဲ အနည်းငယ်စနောက်ချင်သည့်ပုံဖြင့် ပြောလိုက်သည် " ဒီတစ်ခါကော ဘုရင်မကြီးက မင်းကိုဘာလုပ်ခိုင်းတာတဲ့လဲ…"
ရှန့်ဖန်းယွိ ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။ ထရပ်ကာ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီကို လက်မှကိုင်လိုက်ပြီး ဖုန်းဖြင့် ဘေရှင်းလိုက်ကာ " မင်းတို့နှစ်ယောက်ဆက်စားလိုက်ကြတော့.." ထို့နောက် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကို လက်ယမ်းပြလိုက်ပြီး " ငါလုပ်စရာရှိလို့ အရင်သွားနှင့်ပြီ…"
အနီးကပ်ထိုင်နေသော လီရှန့်၏ပုခုံးကိုပုတ်ကာ ထွက်သွားလိုက်ပြီး အနားမှဖြတ်သွားသည့်တက်ဆီကို လက်တား၍ငှားလိုက်သည်။
" ဆေးရုံမှာ တစ်ခုခုဖြစ်နေလို့လား.." လီရှန့်မှာ ယခင်တစ်ကြိမ်အဖြစ်အပျက်ကို မသိခဲ့ပေ။ " ဘုရင်မကြီးဆိုတာကကော ဘာကြီးလဲ.. ဒေါက်တာကျန်းကိုပေးထားတဲ့နာမည်အသစ်လား… သူကော အဲဒီအကြောင်းသိရဲ့လား…"
သားဖွားမီးယပ်ဌာနတွင် အလုပ်လုပ်နေသည့် ကျန်းချမ်နှင့်မတူပေ။ လီရှန့်မှာ မတူညီသောဆေးရုံမှဖြစ်ပြီး ရှန့်ဖန်းယွိ ကျန်းရွှိတို့်နှင့် တစ်တန်းတည်းတက်ဖူးခဲ့ကာ ရှန့်ဖန်းယွိနှင့်နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းခဲ့သောသူငယ်ချင်းဖြစ်သောကြောင့် သူ၏စကားများမှာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမဖြစ်ဘဲ အနည်းငယ်ယဉ်ကျေးနေသည်။
