Bir adam vardı. Sert acımasız ve nefret dolu.
Öyle ki yıllar boyu kalbini sevgiye kapatmış ve kendini sadece işine adamıştı.
Ama o mavi gözlü çocuk onun için istisnaydı. Onu her an kırıyor, parçalıyor ama ondan vazgeçemiyorum. Akıllının bir köşes...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Will'in Meşhur kazağı )
Sabah yine aynı saatte kalktım. Günler tekdüze ilerliyor havalar gitgide soğuyordu. Aynanın karşısına geçtim ve büyükannenin verdiği mavi kazağı giydim Altına da siyah kumaş pantolonumu giydiğimde hazırdım
Aynadan kendime baktım ve dağılmış saçlarımı düzelttim . Kıvırcık bukleler bana inat eski hallerini alıyorlardı.
Boşverdim ve ayakkabılarımı giyip aşağıya indim . Erken kalkmayı seviyordum. Sabahın sessizliği kadar rahatlatan başka birsey yoktu bana göre .
Salonun büyük penceresinden baktığımda soğuktan donmak üzere olan yavruları gördüm. Tir tir titriyorlar , birbirlerine sokuluyorlardı. Kocaman olmuş gözlerle dışarıya çıktım ve onları kucağıma aldım.
Şükür ki çok küçük değillerdi. 3 tane yavruyu kucağıma aldığımda sağa sola baktım . Gizlice odama götürmem lazımdı.
Meedivenleri ikişer üçer çıkarken kimseye yakalanmamıştım. Kedileri şöminenin yanına koydum ve onlara küçük bir yatak yaptım.
Isı ile sakinleşmişlerdi. Siyah kedinin kafasını okşadığımda esnemiş ve kıvrılmıştı.
Ona gülümsedim ve hızla odadan çıktım. Kesinlikle efendinin bilmemesi gerekiyordu. Eminim evinde hayvan beslemek istemezdi.
Onlara bir an önce süt getirmem gerekiyordu. Kapıdan acelece çıkarken efendi ile gözgöze geldik . Kızarmış yanaklarıma baktı gözlerini kısarak . Bedenimi baştan aşağıya süzdüğünde hareket dahi edemiyordum. Gözlerine takıldı gözlerim. Kehribar gözleri parıl parıl parlıyordu. Dudağının kenarında emin olamadığım bir gülümseme vardı. Her zamanki gibi mavi takım elbisesini giymiş , saçlarını özenle şekillendirmişti.
Yutkundum ve bakışlarım dudaklarında oyalandı. Siktir ! Düm gece aklıma geldiğinde hızla bakışlarımı kaçırdım. "Günaydın efendim! "
"Günaydın Will"
O merdivenlerden aşağıya inerken onu takip ettim. O çoktan kahvaltı masasına kurulmuştu bile . Fincanına çayını doldurdum ve 1 adım geriye çekildim.
***
Efendinin gitmesini fırsat bilerek hemen mutfağa koştum ve cezvemde süt ısıttım. "Ne yapıyorsun wiil?"
Genç kızın dikkati ile tüm odağım dağıldı. "Hiiç " "Yine kedi mi aldın odana? Efendi çok kızıyor biliyorsun değil mi ?" "Bilmese kızmaz "dedim kısık sesle . "Will efendiyi kızdırma !"
"Efendi ona kıyamaz: dedi Emily . Catık kaşlarla bana bakıyordu. "Ona ne zaman gerçek bir anlamda kızdı ki ! Ona kızsa bile bütün hırsını bizden çıkarır ." Bana doğru bir adım attı ve parmağını göğsüme doğrulttu . "Kimse senin yüzünden azar yemek zorunda değil ! "
