Arsız Kadınlar gxg (+18)

2.1

(görüntü temsilidir)

Ahu'dan

Kalbime defalarca saplanmış sayısız bıçak izlerinin şaheseriydi karşımdaki bu adam.

Beni defalarca intiharın kıyısına getiren kişiydi bu adam.

Bir kere olsun saçımı okşayıp beni sevdiğini söylemeyen kişiydi bu adam.

Bu yaşıma kadar bütün insanlara kin gütmemin sebebiydi bu adam.

Hayattaki tek varlığımı, annemi benden koparan kişiydi bu adam.

Benim hayatımın katiliydi bu adam...

Duru ve o pisliği arkamda bırakıp eve yönelmiştim. Bir an önce bu yerden defolup gitmem gerekiyor.

Nasıl anlamam bu çiftliğin ona ait olduğunu? Onu geç Duru bana nasıl böyle birşey yaptığını söylemez.

Eve girip ardımdaki kapıyı kapatınca nefesimin kesildiğini hissetmiştim. Bir elimle duvara tutunup diğer elimle de kıyafetimin yakasını çekiştiriyordum. Gözlerim istemsiz dolmuştu bile.

Sarsak adımlarla Duru'yla kaldığımız odaya yönelmiştim. Her adım atmamla sanki bir bıçak darbesi daha iniyordu vücuduma.

Odaya varınca kesik kesik nefesler almaya başlamıştım.

Ben iyi değildim.

Oturup saatlerce hüngür hüngür ağlamak istiyordum. Oturup tüm yaşadıklarımın yasını tutmak istiyordum. Ya da ölmek istiyordum, bilmiyorum.

Vücudumda oluşan ağırlığın ve alamadığım nefeslerin son bulmasını istiyordum. Dinlenmek gerekiyordu.

Duvarlara tutunup yatağa yöneldim. Her an düşecekmiş gibi hissediyordum. Yatağın yanına varınca oturup ardından uzanmıştım.

Üstümdeki ceketi çıkarmam gerekiyordu. Ve çıkarmam neredeyse on dakikamı almıştı. Hayati fonksiyonlarımı kaybetmiş gibiydim.

Yatağın pencereye bakan kısmına dönüp cenin pozisyonu almıştım. Lütfen artık rahat bir nefes almak istiyordum.

Ağzımdan bir hıçkırık firar etmişti bile. Sanki bünyem bu ânı bekliyormuşcasına, hıçkırdığım gibi ağlamaya başlamıştım.

Başkası duymasın diye ağlayışlarım bile sessizdi. Oysa ben haykırarak bağırıp çağırarak ağlamak istiyordum.

Bir elimi hızla yükselip inen göğüs kafesime bastırıp, kalbimin o an durmasını istemiştim. Keşke dursa, dursa da bitseydi bu içimde yıllarca harlanan ateş.

Göz yaşlarım yastığı ıslatmıştı bile.

Omzumda hissettiğim öpücük ve belime dolanan ellerle ağlamam daha çok şiddetlenmişti. Ama hâlâ sessizdi.

Bana sarılan kişi Duru'ydu. Hayır onu suçlamaya hakkım yoktu. Ben Duru'yu kurtarmak için düşmanıma bile yalvarırdım. Beni kurtarmak istemişti sadece.

Bacaklarımı daha çok kendime çekince, Duru,

-Yemin ederim ki sadece seni kurtarmak için ondan yardım istedim. Böyle yapacağını bilmiyordum.

Sesi fısıltıyla çıkmıştı. Acı çekiyormuş gibiydi. Beni ilk defa bu kadar çaresiz gördüğü için olabilir mi?

Nefes almaya çalışıp kendime zaman verdim. Birkaç dakika sonra yüzümü Duru'ya çevirince gördüğüm ilk şey gözündeki ıslaklık ve akan rimeli olmuştu.

Bana arkasına dönmesini sağlayıp, arkadan ona sarılmıştım. Bu konuda Duru'nun bir suçu yoktu ki.

Duru'nun saçlarını öpüp,