ချစ််ရပါတယ် မနှင်းဆီ

Part 6

ဆေးလိမ်းပြီး ခြေထောက်မလှုပ်နိုင်အောင်စည်းပေးရမည်မို့ ဂွမ်းနဲ့အနေအထားမှန်အောင် ထိန်းကာ ပတ်တီးစည်းပေးလိုက်သည်
အမရာလုပ်သမျှကိုငြိမ်ပြီးကြည့်နေသည်က ဖွားဖွား
နာလို့ ငြိမ်နေသည်က နှင်းဆီပင်
တစ်ချက်တစ်ချက်နာလျှင် ပုခုံးလေးကျုံ့သွားတတ်​​သေးသည်

"ကဲ ပြီးပြီ
ခြေထောက်ကို မသုံးပဲထားရမယ်
မနင်းရဘူး သူကနင်းလေယောင်လေဖြစ်မှာ "

"အင်း... မနင်းတော့ဘူး
မနင်းရင် မြန်မြန်ပျောက်မှာမှတ်လား"

"အင်း"
တကယ့် ကလေးပေါက်စလေးလိုပင် ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်

အမရာ့ဖုန်းက ringtone သံမြည်လာတာကြောင့် အမရာကြည့်လိုက်သည်
မမနန်း မို့ အမရာကိုင်လိုက်သည်

~ဟလို မမ

အမရာ့ဘက်က ဖုန်းကိုင်ပြီး မမ လို့ဆိုလိုက်တော့ နှင်းဆီက စိတ်ဝင်စားသလိုကြည့်သည်

~အိမ်မှာရှိလား

~မောင် အိမ်မှာမရှိဘူးမမရယ်
မနက်ထဲက အပြင်ရောက်နေတာ အသိအစ်မတစ်ယောက်ရဲ့အိမ်မှာ

~မောင်ကြိုက်တဲ့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲချက်ထားတာ လာပို့မလို့

~ဟင် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲလား
မမ စောစောပြောရင် မောင်မနက်ကဝင်စားတာပေါ့
ဒီလိုလုပ်မယ်လေ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲတော့ အလွတ်မပေးနိုင်ဘူး
မောင် ညနေ ဝင်စားမယ် မမအိမ်မှာပဲစောင့်နေနော်

(မမတွေက များလိုက်တာ
သူကအုန်းနို့ခေါက်ဆွဲကြိုက်တာလား
အိမ်အဝင်အထွက်လုပ်တာဆိုတော့ ..)

နှင်းဆီ ဖုန်းကိုတမင်ခိုးနားထောင်နေခြင်းမဟုတ်ပင်မဲ့ နားထောင်နေမိသည်
ဒီကလေးမလေးကို သံယောဇဥ်ဖြစ်မိသည်မှာအမှန်ပင်
ပြောရရင် ငယ်စဥ်ထဲက မောင်နှမ မရှိ အမေမရှိကြီးပြင်းခဲ့ပြီး
အရွယ်ရောက်တော့ နှင်းဆီအလှကြောင့် ကပ်ကြသောသူများသာ
မေတ္တာစစ် မေတ္တာမှန်ဆိုတာမရှိ နှင်းဆီရဲ့ အလှကို မက်မောကြသည်
လူကိုလိုချင်​လို့သာ အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်တတ်ကြသော ဘီလူးများသာ ဘေးနားရှိနေတတ်သည်မို့ ဘယ်သူ့ကိုမှနှင်းဆီအထင်မကြီးတော့