“အိမ်က အရမ်းညစ်ပတ်နေပြီ.. ဒယ်ဒီ လုံးဝသဘောကျမှာ မဟုတ်ဘူး..”
ရှဲ့ကျွင်းနှင့် အဖွဲ့သားများ : “???”
ဘာကိစ္စနဲ့ သန့်ရှင်းမှု ရှိမရှိကို ဂရုစိုက်နေရသေးတာတုန်း.. ဒီအခြေအနေ ရောက်နေတာတောင် ဒီဇွန်ဘီသေတွေကို မျက်နှာသာပေးချင်စိတ် မရှိဘူးလားကွ..
သာမန်လူတစ်ဦးအတွက် ဇွန်ဘီတစ်ကောင်အား ပထမဆုံးအကြိမ် သတ်ဖြတ်ရန် ရဲစွမ်းသတ္တိများစွာ လိုအပ်သည်။ ဇွန်ဘီများမှာ သက်ရှိလူသားများ ဖြစ်ခဲ့ဖူးကြသည် ဟူသည့်အကြောင်း အမှတ်ရရုံမျှနှင့် လက်မြှောက်ဖို့ပင် မပြုနိုင်ကြချေ။ သို့သော်လည်း ဝူယိအတွက်မူ ဤပြဿနာမှာ လုံးဝရှိမနေခဲ့ပါလေ။
သူသည် အခြားလူသားများနှင့် မတူညီပေ။ အသက်ရှင်နေသည့် လူများအား သတ်ဖြတ်ဖို့ရန် တုံ့ဆိုင်းနေမည် ဖြစ်သော်လည်း ဇွန်ဘီများမှာ လူသားမျိုးနွယ်ထဲတွင် မပါဝင်တော့သည်ကို နားလည်ပြီးသည်နှင့် ဝူယိထံတွင် တုံ့ဆိုင်းမှု အနည်းငယ်မျှပင် မကျန်တော့ချေ။
ထပ်ပြောပြောရမည်ဆိုလျှင် ဟမ်းစတားလေးများမှာ အလွန်ချစ်စဖွယ်ဖြစ်သော်လည်း ဆာလောင်သည့်အခါ ကလေးများကိုပင် ပြန်စားတတ်ကြသည်။ 🙂
ရှောင်ဝူယိသည် ရှုပ်ပွနေသည့်အိမ်အားကြည့်ကာ အနည်းငယ် စိုးရိမ်နေမိသည်။ သူ၏စိတ်ကူးမှာ အလုပ်ဖြစ်မည်၊ မဖြစ်မည်အား မသိချေ။ သက်ပြင်းချပြီးနောက် စိတ်ရှုပ်ထွေးဟန်ရှိသည့် ရှဲ့ကျွင်းတို့အား ခြံဝင်းအပြင်သို့ မောင်းထုတ်လိုက်သည်။
များမကြာမီတွင် ကောင်ငယ်လေးမှာ တံခါးရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူ၏ဖြူဖွေးနူးညံ့သည့် လက်နှစ်ဘက်အား မြေကြီးနှင့် ထိကပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ကြရသည်။
မျက်လုံးများ မှိတ်လိုက်သည်။
ရှဲ့ကျွင်းတို့သည် ဝူယိအား နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် ကြည့်နေပြီး မြေကြီးထဲတွင် ရွှေများရှိနေခြင်းများလားဟု ထင်နေမိကြသည်။ ထို့နောက်တွင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို အံ့ဩဖွယ်မြင်ကွင်းတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။ တုန်လှုပ်မှုကြောင့် သူတို့၏ ခြေထောက်များပင် ခွေယိုင်ကျပြီး ဒူးထောက်မိကာ နှလုံးသားထဲတွင် ခံစားချက်အပြည့် အော်ဟစ်လို့နေကြသည်။
Chapter 8🐹
Start from the beginning
