ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 50.1

သူတို့က တောင်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည့်တလျှောက်တွင် မည်သည့်ကိစ္စနှင့်မှ မတွေ့ကြုံခဲ့ချေ။ ထိုနေရာက အလွန်မင်းတိတ်ဆိတ်နေပြီး ရွာသားများချန်ခဲ့သော ခြေရာများကိုပင် မမြင်ရချေ။ သူမက သံသယဝင်လာသည်။ ယေဘုယျကျကျ ပြောရလျှင် လမ်းတလျှောက်လုံးတွင် အလောင်းများ ပြည့်နှက်နေပြီဟုပင် သူမက ထင်ခဲ့မိသေးသည်။ သို့သော် တစ်လောင်းကိုမျှ တွေ့ရချေ။

သူတို့က ကျောက်တုံးတံခါးသို့ ရောက်သောအခါ အာရုံတက်ပြီ ဖြစ်သည်။

လျိုရွှမ်းက တိမ်စင်ကိုးသွယ်ပေါ် လမ်းလျှောက်နေရသလိုမျိုး ခံစားနေရသည်။ သူမ၏မျက်နှာရှိ မျက်နှာဖုံးက ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်လေရာ သူမနဂိုအတိုင်း ပြန်ဖြစ်ပြီဟု ဆိုလိုနိုင်သည်။

နင်မုန့်က သူမ၏မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်လိုက်သောအခါ အနက်ရောင်လေထုက အပြည့်အဝ ပျောက်ကွယ်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း မြင်လိုက်ရသည်။

လမ်းတွင် ရှီချီက မည်သည့်စကားမှ မပြောလာသဖြင့် လျိုရွှမ်းအပေါ်လည်း သက်ရောက်မှုရှိပြီး သူမကလည်း စကားမပြောရဲတော့ချေ။ သူမက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွဲချင်သည်။ သို့သော် ထိုသို့ဖြိုခွဲရန် သတ္တိမရှိချေ။ သူမအနေဖြင့် စီနီယာအစ်မနှင့် အတူနေခြင်းက ပို၍ကောင်းနိုင်သည်။

ရွာထဲမှ ကြက်ဖတစ်ကောင်က တွန်လာပြီး အဝေးရှိတောအုပ်ဖက်မှတဆင့် နေကလည်း ဖြည်းညင်းစွာ မြောက်တက်လာသည်။ အနက်ရောင်ဝတ်စုံနှင့် လူနှစ်ယောက်က ဝင်ပေါက်တွင် စောင့်နေကြသည်။

သူတို့က ရှီချီ ပေါ်လာကြောင်း မြင်သည်နှင့် ချက်ချင်းလိုလို ရှေ့သို့တက်လာပြီး လေသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလာသည်။

"သခင်လေးချီ ရွာက လူတွေအားလုံးက နေထွက်လာနဲ့ ပြန်ရောက်လာကြပါတယ်"

မနေ့ညကလည်း သူတို့က ထိုအဖွဲ့ကထွက်သွားသည်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မြင်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် ရှီချီက သူတို့ကို ဒီနေရာတွင်စောင့်ရန် အမိန့်ပေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အာရုံတက်ပြီးနောက်တွင် ထိုလူများက လုံလုံခြုံခြုံဖြင့် ပြန်ရောက်လာကြသည်။