Vampir Korumalığı (Düzenleniyor)

9.Bölüm Koruyucular

Keyifli okumalar dilerim, oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum

Yazım hatalarını görmezden gelin bilgisayar yüzünden öyle

Rabia'dan

Neler olduğunu halen daha idrak edemiyordum, Türkiye'ye geleli yirmi dakika bile olmamıştı. Yorgundum bugün yaşadığım şeylerin yorgunluğu vardı üzerimde, herşey yetmezmiş gibi bir de yanıma takmış olduğu adam vardı.

Onu herkese sevgilim diye tanıştıracaktım, başka çarem yoktu. Yanımdan ayrılmıyor aldığım nefesi bile Eray'a anlatacak gibi tetikte bekliyordu.

Hastaneye gittiğimde ne yapacağımı bilemedim, annemi görmek istiyordum ona sarılmak, kokusunu içime çekmek istiyordum fakat yapamadım.

Annemi görmeden hastaneden geri çıktım, biz uçaktayken Eray'ın dedikleri sürekli aklıma geliyordu ve gerçekten kendimi hiç iyi hissetmiyordum.

Bana öğreneceğim gerçeklerden sonra annemden bile nefret edeceğimi söylemişti. Ona inanmak veya güvenmek istemiyordum fakat içimde bir yerlerde, bir şeylerin doğru olabilmesinden korkuyordum.

Annemden nefret edebilecek kadar ne yaşayacaktım. Hayır onun vampirler ile ilgili bir işi varsa bile beni niye karıştırmıştı ki, daha fazla düşünmek istemiyordum.

Geldiğimi kimseye söylememiştim, Eray'ın da dediği gibi akşam İrem'ler de kalacaktım...

Akşama doğru

Hava kararmıştı, Çınar la arabadaydık ve İrem'lere doğru gitmekteydik. Ben gözümü kapatmış, beni nelerin beklediğine kendimi hazırlamaya çalışıyordum. Çınar'ın ani bir şekilde frene ve kornaya basmasıyla gözlerimi açtım ve ne olduğunu anlamaya çalıştım.

"Ne oldu" diye telaşla sorduğumda karşıda duran kızı farkettim, gecenin köründe ne diye arabanın üzerine atlamıştı ki, Allah'tan Çınar frene tam da zamanında basmıştı.

Çınar kızla konuşmak için arabadan indiğinde, kız ona adeta yalvarıyordu fakat Çınar onu umursamıyor gibiydi. Daha fazla dayanamayıp bende arabadan indim.

"Sorun nedir" diye sorduğumda kızın bakışları beni buldu " lütfen bana yardım edin sizde bir kadınsınız peşimdeler lütfen" diye ağlayarak konuşmaya başladığında Kısa bir anlığına Çınar'a baktım fakat Çınar olanlara katlanamıyor gibiydi.

4 saat sonra

Şu anda ne yapıyoruz diye sorarsanız, hemen cevaplayayım, saçma bir şekilde ormanın içine girdik ve gece yarısını bekliyoruz.

Herhalde bir 15 dk falan kaldı ve ben sıkılmış bir şekilde ağacın altında dizlerimi kendime çekmiş bir vaziyette oturuyorum.

Ama Yiğit tuhaf hareketler yapıyor, etrafta dolaşıp duruyor ve bir şeyler sayıklıyor annem ise sanki bir şeyler arıyormuş gibi etrafa bakıyor.Bugün neden bu kadar tuhaf olmak zorunda?

"Yiğit sen iyi misin? Çok terlemişsin." Onun için endişeleniyordum, hiç iyi gözükmüyordu.

Cevap vermeyince daha da endişelendim. Bir iki dakika sonra pekte uzak olmayan bir yerden kurt uluması geldi. Ama ben demiştim, bu ormanda kurt var diye. Ayı bile olabilir...

"Anne neler oluyor" Annemde cevap vermedi.

Oturduğum yerden kalkıp etrafa bakınmaya başladım, keşke bakmaz olaydım. Etrafımızda 5 tane normal boyutlarından daha büyük kurdun olduğunu gördüm, annem onlarla normalmiş gibi konuşmaya çalışıyordu. Rüyamı görüyordum yoksa bu beynimin bana bir oyunu muydu?