ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 49.2

လျိုရွှမ်းက သူတို့ကို လှည့်ကြည့်ပြီးနောက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြောသည်။

"အခုလေးတင် သူတို့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကလည်း ရပ်သွားတယ်၊ တကယ် အလုပ်ဖြစ်တာပဲ"

ရှီချီက မတုန့်ပြန်ဘဲ နောက်ထပ် တစ်တုံးဖြင့် ခေါင်းလောင်းကို ထပ်ပေါက်လိုက်သည်။

ကျောက်တုံးခေါင်းလောင်းက ထိုဒဏ်ကို တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ နောက်ဆုံးတွင် အစိပ်စိပ်အပိုင်းပိုင်းအဖြစ် ကွဲအက်သွားပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားကာ ကျယ်လောင်သောအသံကို ထွက်ပေါ်လာစေသည်။ လူတိုင်း၏ နားအတွင်းတွင် ဆက်တိုက်မြည်ဟီးနေသော ခေါင်းလောင်းသံကလည်း ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားတော့သည်။

နင်မုန့်က သူမ၏ မျက်လုံးပြူးထွက်လာတော့မည်ဟုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမက ကျောက်တုံးတစ်တုံးကို ပစ်လိုက်သောအခါ တုန့်ပြန်မှုအနည်းငယ်ပင် မရှိခဲ့ချေ။ သို့သော် ရှီချီကမူ နှစ်ကြိမ်ခန့် ပစ်လိုက်ရုံဖြင့် ဖျက်ဆီးလိုက်နိုင်သည်။

အား ဒီလောကက ငါ့ကို မမျှမတ ဆက်ဆံတာပဲ။ နည်းနည်းလေးမှကို မမျှတဘူး။

လျိုရွှမ်းကလည်း ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ် မယုံကြည်နိုင်တော့ချေ။ သို့သော် ထုတ်မပြောရန် ဉာဏ်ပညာရှိစွာ ရွေးချယ်လိုက်သည်။

ရှီချီက ကျောက်တုံးကို ဘေးဘက်သို့ လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် နင်မုန့်ကို ဘုရားကျောင်း၏ အလယ်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အားလုံးကလည်း ကခုန်နေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ကြပြီဖြစ်သည်။

သို့ရာတွင် မြေပြင်တွင် သွေးအိုင်က ရှိနေသေးပြီး ည၏အမှောင်အတွင်းတွင် ရောက်နေလေရာ အလွန်အမင်း ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလွန်းနေသည်။ ပို၍ ဆိုးသည်မှာ အလယ်ကို ဝိုင်းကာ ထိုင်နေကြသလိုမျိုးဖြစ်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ရုတ်တရက် စက်ဝိုင်းအလယ်မှ လူတစ်ယောက်က လှုပ်လာသည်။

လျိုရွှမ်းကလည်း သူ့ကို ဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ထိုလူက ဒီနေ့ခင်းက ဦးလေးလီဆိုသောသူ ဝတ်ထားသော ဝတ်စုံနှင့် တူညီသော ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် သူဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး အလျင်အမြန် ခေါ်လိုက်သည်။