Aşiret Ailem Mi?

1. Bölüm

Hey sen şuan bunu okuyan sevgili okur hikayeme bir şans verdiğin için teşekkürler ilk defa bir yazı kaleme alıyorum mükemmel olduğunu iddia etmiyorum ama bir şans verirsen seveceğine eminim yanlışlarım varsa söyleyebilirsiniz elimden geldiğince düzeltirim. Hadi o zaman Ada KANDEMİRİN hikayesine hoş geldin.

İyi okumalar...

"Gel lan buraya geberticem seni." sesini duyduğum gibi daha hızlı koşmaya başladım. Şuan nemi oluyor baba sıfatını hak etmeyen şerefsiz sırf ek mesaiye kalıpta eve geç geldim için beni bir güzel eşek sudan gelinceye dövdü. Dikkatinin dağıldığı bir anı kollayıp zorda olsa kaçtım evden ama hala peşimde şerefsiz. Karşıma çıkan ilk ara sokağa saptım nefesim daralmaya başladı astım ilacım cebimde olacak tı elimi cebime koydum bir dakika bur da yok sakin ol Ada öbüründedir kızım elimi öbür cebime koydum orda da yok artık nefes alışverişlerim çok zorlaşmaya başlamıştı. Her tarafımı arasam da bir türlü bulamıyorum şu lanet olası spreyi nerde lan bu. Büyük ihtimal koşarken düşürdüm napıcam ben o kadar yaşadığım şeye rağmen ölmemişken bir astım krizi yüzünden ölmezdim dimi. Şuan hem konuşup hem de bana yardımı olabilecek birini arıyordum lütfen biri çıksın karşıma ya. Ah burnum ben bu duvarı nasıl görmedim ya burnum kırıldı galiba bir dakika bu duvar değil bir adam. Şuan artık neredeyse hiç nefes alamıyordum ayaklarımda derman kalmamıştı tamamen hissizleşmişlerdi artık yere dizlerimin üstüne düştüm adam bir şeyler diyordu ama anlamıyordum sanırım neyim olduğunu soruyordu. "Hey küçük beni duyabiliyor musun bak neyin var bana söyle sana yardımcı olayım." demesiyle boğazımı tuttum nefes alamıyorum demek istercesine. "Nefes alamıyor musun?" demesiyle başımı aşağı yukarı salladım yavaşça bilincimi kaybetmeden önce son hatırladığım adamın beni kucağına alıp bir yere doğru koşarken "Dayan küçük seni hastaneye yetiştiricem." demesiydi sonrası yok...

İlk bölüm biraz kısa oldu ama şimdilik bu kadar ikinci bölümde görüşürüz...