Ben Olmalıydım | Kerem Aktürkoğlu

20.Bölüm

" Geçmişindeki hikâye beni üzmez
Nasılsa yenisini yazıyoruz artık."

;

Sırtımdaki küçük çantam ile taksiden indiğimde tesise girdim. Çoğu kişinin kapının önünde olduğunu gördüğümde bende oraya doğru ilerledim.

İlk farkeden Barış olduğunda beni yanına çağırdı. Yanındakilere göz gezdirdiğimde Kazımcan ve Abdülkerim vardı.

"Kerem nerede görünüz mü? " Abdülkerim ve Kazımcan kafasını sağa sola sallayınca Barış'a döndüm.
Bana garip garip baktığını gördüğümde ne oldu derecesinde başımı salladım.

"Sevgilin değil mi? Bize niye soruyorsun ara sor. " dediği mantıklı geldiğinde ona dik dik bakıp telefonumu açtım.

Rehbere girip Kerem'i arattığımda bir iki kere çalmanın ardından telefonu açmıştı.

"Alo? "

"Efendim Duru?"

"Kerem neredesin? "

"İki dakikaya orada olurum. Sen neredesin? "

"Ben girişin önündeyim hemen. Barışların yanında. "

"Tamam, bende tesisin önüne geldim. Geliyorum şimdi. "

"Tamam, görüşürüz. "

"Görüşürüz. " telefonu kapattığımda Barışların konuştuğu konuyu anlamaya çalışıyordum.

"Sence de öyle değil mi Duru? " Abdülkerim'in bana yönelttiği soru ile  biraz değişik hissetmiştim. Çünkü işe başladığımdan beridir fazla konuşmamıştık.

"Ne öyle değil mi? "

"Tabii sen sevgilinle konuştuğun için kaçırdın bizi." Barış'a göz devirdim.

"Diyoruz ki yardımcı tercüman var ya,"

"Nehir? "

"Hah, o. "

"Eee nolmuş ona? "

"Davranışları değişik geliyor. Aslında tek bana değil Abdülkerim'e de geliyormuş. " gözlerim yan tarafımızda telefona girmiş olan Nehir'e döndüğünde bilmem derecesinde omuz silkmiştim.

"Aslında iyi kız gibi duruyor ama tabii tanımadan bilemem. " Barış beni onayladığında ellerini önünde bağladı.

"Aslında kız güzel de." sırıtarak ona baktığımda göz kırpmıştım. "Hayırdır? "

"Hayıra giden yol bayırdır. "

"Hayıra giden yol bayırdır."

Barış ve arkadan gelen Kerem'in aynı anda söylediği şey ile hepimiz Kerem'e dönmüştük.