MİZGİN~Bir Kurtuluş Hikayesi~

Tehdit

Merhaba ballarım ben geldim.Daha erken gelmek isterdim ancak o kadar yoğunumki bulduğum ilk fırsatta bölüm yazmaya çabalıyorum.Sınır geçilmesede dediğim gibi sizi kıramıyorum ballar.
Bomba gibi bir bölüm geldi.Lütfen yorum yapın ve fikirlerinizi benimle paylaşın.
Yıldızları kaydıralım ballar.

Sınır

250 vote

450 yorum

Keyifli okumalar.

~Tehdit~

Bazen acı bir his çökerdi sol tarafınıza.Kalbinizi göğsünüzden sökercesine canınızı acıtırken elinizden hiçbir şey gelmezdi.
İşte o his kalbimi paramparça ederken dayanamadım.Hızla arkamı dönüp koşarcasına yürümeye başladığımda tırnaklarımı avucuma geçirdim.
Gözlerimden firar eden yaşlar zihnindeki görüntüyle hızlanırken
"Mizgin!Beni bekle!"arkamdan seslenen Karan ağayla daha da hızlandım.

Merakla bana bakan insanlarla utanırken "Aptal.Birde adama gömlek aldın."kendi kendime konuşurken hıçkırdım.O kızın onu öpmesinin neden bu kadar canımı yaktığını anlayamıyordum.Neden bu kadar acıyordu yaralı kalbim?
Kalabalık asansörle merdivenlere yöneldiğimde titreyen dizlerim bana hiç yardımcı olmuyordu.
"Mizgin!"ismimi bir kez daha bağıran Karan ağanın sesi bu defa daha yakından gelirken panikledim.

Şalımın saçlarımdan sıyrılıp düştüğünü hissetsemde dönüp alamadım.Hızlanan soluklarım nefesimi keserken bir anda kolumdan tutuldum.Bedenim Karan ağaya doğru savrulduğunda gözlerim önü karardı.Bedenim gittikçe halsizleşirken en son hatırladığım şey:Karan ağanın kollarına düşmemdi.

💧

Burnuma dolan hastane kokusuyla rahatsızca gözlerimi araladığımda elalarım bir çift yeşil hareyle kesişti.En son yaşadıklarımı anımsadığımda yerimden doğrulmak istediğimde onun sert sesini duydum."Uslu dur."dediğinde tam öfkeyle cevap verecekken kapı açıldı.Beyaz önlüklü genç bir doktor içeriye girdiğinde gülümsedi.
"Uyanmışsınız Mizgin Hanım."
dediğinde yanıma gelirken"Neyi var?"Karan ağa sertçe doktora bakarken rahatsız olmuş gibiydi.

Lakin neden rahatsız olduğunu anlayamamıştım."Hastamız açlıktan bayılmış.Vücudu uzun bir süre yetersiz beslenmiş."dediğinde yanaklarım kızardı.Gözlerim bulunduğum çaresizlikten dolarken "Açlıktan mı?"diye soran sesin sahibi şaşırmıştı.Bakışlarım koluma takılan serumu bulduğunda alt dudağımı ısırdım.
Hayatım öyle bir çıkmazın içine girmeye başlamıştı ki.

"Evet Karan Bey.Şu anda biz hastamıza gerekli takviyeyi yapıyoruz."diyen doktorla yutkundum."Kolunada bakın."
dediğinde oldukça öfkeli görünüyordu.Bir müddet kolumu sargıya aldıklarında incindiğini söylemişlerdi.Şimdiyse yatakta otururken odada tek başıma serumumun bitmesini bekliyordum.Her ne kadar gitmek için dirensemde Karan ağa müsade etmemişti.Kapı açılıp Karan ağa içeriye girdiğinde tam karşımdaki koltuğa yayvanca oturdu.
"Bugün neden şirkete geldin Mizgin?"diye sorduğunda kelimeleri keskindi.

Hatırladığım görüntüyle hızla gözlerimi kırpıştırırken kendimden bir an için nefret ettim.Nişanlı bir adama hediye almıştım birde."B..ben önemli bir şey değildi ağam.Hastane içinde teşekkürler."dediğimde gitmek istiyordum.Gördüklerim yaralı ruhuma ağır gelirken kötü bir kabusun içinde gibiydim."Bak bugün gördüklerin sandığın gibi değil."dediğinde cebinden sigarasını çıkardı.Dudakları arasında dengelediği sigarayı yakarken başını geriye yaslamıştı.