bloedbanden en verraad

In de schaduwen van de stad

De straten van de stad waren gehuld in duisternis, verlicht alleen door het zachte schijnsel van de straatlantaarns. De lucht rook naar rottend afval en verloren dromen. In de steegjes van deze stad, waar de wetten van de samenleving ophielden te bestaan, begon het verhaal van Isabella een meisje van zestien jaar oud en haar lange, donkere lokken viel in glanzende golven over haar schouders. Haar ogen, diep groen als de bossen in de vroege ochtend, fonkelden met vastberadenheid. 

Haar tengere gestalte verborg een kracht die je niet zou verwachten bij een meisje van haar leeftijd. Isabella liep met zelfverzekerde stappen door de straten, haar zwarte leren jas fladderend in de wind.

Terwijl ze langs de neonverlichte clubs en louche bars liep, keek ze niet op of om naar de voorbijgangers. Ze wist dat de stad haar geheimen bewaarde, en daar was zij er een van. Haar vader, Antonio, was een gevreesde figuur in de onderwereld van de stad, de baas van een machtige maffiaclan. Isabella had geleerd om te overleven in deze meedogenloze wereld, en ze was vastbesloten om haar vader trots te maken en in de toekomst zijn maffiaclan over te nemen.

De nacht was gevallen en Isabella had een ontmoeting met haar vader in een afgelegen steegje. Ze hield haar adem in terwijl ze de donkere hoek naderde waar hij stond te wachten. Antonio was een imposante man met grijs haar en een gezicht dat getekend was door jaren van intriges en geweld.

"Isabella," zei hij met een diepe, rauwe stem. "Je groeit op tot een echte Rossi. Ik ben trots op je."

Isabella knikte, maar zei niets. Woorden waren niet nodig tussen hen. Haar vader had haar de fijne kneepjes van het vak geleerd, van het schaduwen van doelwitten tot het omgaan met rivaliserende clans. Ze was zijn geheime wapen, een getrainde sluipmoordenaar in de maak.

"Er is een taak voor je," vervolgde Antonio. "Een belangrijke taak. Een van onze rivalen moet uitgeschakeld worden, en ik vertrouw alleen jou om het te doen."

Isabella knikte opnieuw en accepteerde de opdracht zonder aarzeling. Ze wist dat ze geen keuze had. Haar leven was altijd al bepaald door de code van de maffia, en ze was vastbesloten om te slagen, ongeacht de kosten.

Terwijl ze zich omdraaide en in de duisternis verdween, wist Isabella dat haar lot was bezegeld. Ze was het maffia-meisje, geboren en getogen in de schaduwen van de stad, en ze zou haar naam met bloed en verraad schrijven in de boeken van de onderwereld.

De nacht was gevallen over de stad, en Isabella bevond zich in de krochten van de onderwereld, waar de echte macht en corruptie heersten. Haar doelwit was Victor Romano, een rivaliserende maffiabaas die al jaren een doorn in het oog was voor haar familie. Hij had een fortuin vergaard met illegale activiteiten, en het was aan Isabella om hem uit te schakelen.

Ze had dagenlang informatie verzameld, plannen gesmeed en haar wapens gereedgemaakt. In haar leren jas verborg ze een pistool, een cadeau van haar vader, en haar gedachten waren scherp als een scheermes terwijl ze de laatste details van haar plan doornam.

Victor Romano bevond zich in zijn luxueuze penthouse, hoog boven de stad. Het was een fort dat werd bewaakt door zijn meedogenloze handlangers. Maar Isabella was vastbesloten om haar doel te bereiken, koste wat kost.

Ze sloop door de donkere steegjes, waar het geluid van haar voetstappen werd gedempt door de regen die zachtjes neerdruppelde. Ze klom omhoog via brandtrappen en bereikte het dak van het gebouw naast het penthouse van Victor. Haar hart bonkte in haar keel terwijl ze over de rand leunde en een glimp opving van het glazen terras dat het doelwit omringde.

Ze haalde diep adem en stapte op het dak van het penthouse. Haar vader had haar geleerd om onzichtbaar te zijn, om op te gaan in de schaduwen. Met het pistool stevig in haar hand sloop ze naar het terras, terwijl de regen haar jas doordrenkte.