MİLA

Sihir Gerçek Olursa

“Duru iyi değilsin.” Dedi ne ara yanıma geldiğini bilmediğim Ata.

“İyiyim.” dedim boğuk bir sesle. Sabahtan beri peşimi bırakmayan baş ağrısı her dakika artıyordu.

“Duru terliyorsun, ellerin titriyor, gözlerin kayıyor. İyi değilsin.” dedi öfkeyle elini anlıma yasladığında kaşları mümkünmüş gibi daha da çatıldı. “Ateşin var!” dedi bağırarak.

“Bağırma Arslan. İyiyim ben.” dedim alçak bir ses tonuyla. İyi değildim ve daha yeni fark ediyordum. Ona doğru bir adım attım. “Arslan.” dedim fısıldayarak. Dengemi sağlayamadım, bilincim kapandı. Beni kollarının arasına aldığını hissettim ancak devamı yoktu.

***
Gözlerimi açtığımda başımda bekleyen 3 kişi görmemle neye uğradığımı şaşırdım.
“Duru? Nasıl hissediyorsun?” dedi Ata korkuyla.

“İyiyim” dedim boğuk sesimle, başım çatlıyordu.

“Bizi çok korkuttun!” diyerek sitem etti Alev ama ben daha ayılmamıştım.

“İyiyim, dedim Alev.”

“Değilsin” dedi fısıldayarak. Kaşlarım çatıldı.

“Alt tarafı bayıldım, Alev.” dedim rahatlıkla. Çünkü tümörü çok geç fark etmiştik. Bu yüzden daha ağır geçiyordu. Eğer baş ağarmalarımı ve arada sırada olan kusmalarımı normal karşılamasaydım belki de ölmezdim.
Ata ve Demir’in yüzünün düşmesiyle kaşlarım çatıldı ne oluyordu?

“Duru... tümör tedaviye olumlu yanıt vermemiş.” dedi Alev ağlamaklı bir sesle. İçimde bir şeylerin parçalandığını hissettim ama belli etmedim. Onun yerine gülümsedim.

En büyük acıları, en güzel gülümsemeler gizler.

“Niye üzülüyorsun? Saçmalamayın! Bu şaşırılacak bir şey değil.” dedim gülerek. Alev daha fazla dayanamayacağını anlamıştı ki odadan çıktı, Demir de çok farklı değildi. Burası Ata’nın eviydi. Ne ara Türkiye’ye dönmüştük?

“Ne zamandır baygınım?” diye sordum Ata’ya.

“3 gündür. Testlere de girdiğin için vücudun daha da yoruldu.” sesi gereğinden kısık çıkıyordu.

“Ben iyiyim Arslan. Bana böyle davranmayı kesin!” onun üzülmesini istemiyordum.

“Duru.” dedi kendini düzeltmeye çalışarak.

“Hı?”

“Ameliyat olacaksın.” dedi kesin bir dilde. Başımla onayladım.

“Olur ama eylül ayında olmak istiyorum.” dedim yumuşak bir ses tonunda. Kaşları çatıldı.

“Neden?” diye sordu merakla.

“Yazı bitirmek istiyorum, sizlerle.” sesim titremişti, saklayamamıştım. Yüzündeki ifade anında soldu. Başıyla onayladı, sessizce. O sırada Demir yemekle birlikte odaya girdi. Ata ise odadan çıktı.

YAZARDAN
Hızla çıktı odadan adam. Kendi odasına geçtiğinde daha fazla dayanamadı ayakları. Yere çöktü yavaşça. Canın acıdığını hissediyordu.

Evet, canı çok yanıyordu.

Kadının acı dolu gülümsemesi geldiğine gözlerinin önüne daha fazla dayanamadı gözleri.

Ağlıyordu, adam. İlk defa bir kadın için ağlıyordu. İnkar edemiyordu kalbi kadına karşı hissettiklerini.

Aşık olduğu kadın gözlerinin önünde ölüyordu ama bir şey yapamıyordu.
Gözleri her yaş döktüğünde ruhunu yaralıyordu. Yakıp yıkmak istedi her yeri ama yapamadı. Ruhu vücuduna ihanet etmiş acı çekiyordu.

Bu vücut hiçbir zaman sözünden dönmezdi ancak ağlatıyordu ruhu onu. Daha kadına veda etmemişken. Korktu adam ya veda etmem gerekirse, diye. Daha çok acıdı canı ruhunun.

Bu bir ilkti Tanrı için.

İlk defa yarattığı ruhlar bu kadar bağlanmıştı birbirine.

O kadar bağlıydı ki ruhlar birbirine. Ölüm bile onları ayıramayacaktı belki de.

Tanrı izlemeye devam etti, bu iki ruhu. Kadere bıraktı geleceklerini, ona da izlemek kaldı.

Adamın bilmediği bir şey vardı. O da en büyük hastalığın aşk olduğuydu. Adam şu an da çok hastaydı, kadın gibi. Bazı hastalıkların şifası yoktu. Kabul etmek gerekirdi o zaman hastalığı. Belki de her hastalığın sonu ölüm değildi. Belki de bu hastalık ona mutluluk getirecekti.

Papatyalar kuruyunca kokardı. Belki de kadının yaşaması için önce ölmesi gerekiyordu.

Adı bir kaktüse ev sahipliği yaparken kadına en çok papatya yakışıyordu.

Belki de sihir gerçekten vardı?

Selamlar. Duygusal ve aşk dolu bir bölümle karşınızdayım.

Kısa bir bölüm olduğunun farkındayım ancak böyle bitmesi gerekiyordu ve bende gereğinden fazla uzatmak istemedim.

Bir soru sormak istiyorum; kitap hakkındaki düşünceleriniz neler? Lütfen kısada olsa belirtin.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın seviliyorsunuz.

Instagram: elasu-gr
                       _mila_wattpad_