ႀကီးေမ၏ စကားကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ျပ၍ သာ တံု႔ျပန္မိ၏.မၾကာပါ ၿခံထဲမွ ဖုန္းေျပာ၍ ျပန္လာသည္ ထင္ပါ၏ ဖုန္းေလး တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ပင္ မိမိႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မူလက ထိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ထားေသာေနရာတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေမးလာသည့္ စကားမွာ ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွ ေသြးမ်ား ပင္ ေျပာင္းျပန္စီးေလၿပီလား ထင္မွတ္ရ၏....
"ကိုကို က ေစာေစာစီးစီး မနက္စာေတြဘာေတြ စားလို႔ပါလား ဘာစိတ္ကူးေပါက္လို႔ လဲဗ့်"
ေကာ္ဖီႏွပ္ေပးေနသည့္ ႀကီးေမပင္ မယံုႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ မ်က္လံုးအစံုတို႔ကား မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီမွာပင္
"ဒီေန့ ဒယ္ဒီတို႔ျပန္လာမွာ လို႔ မင္းကို ငါေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား "
"မင္းကိုငါေျပာထားတယ္"
မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္ကာ ကိုယ့္အသံကို သံေယာင္လိုက္၍ ေျပာလာသည့္ ပံုစံမွာ တစ္ခုခုကို သတိေပးခ်င္သလိုပင္...
"အာ မာမီတို႔ မရိွရင္ေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဲ ေျပာစမ္းပါ"
သိၿပီ သူသတိေပးခ်င္ေနတာက မေန့ညကမိမိေျပာခဲ့သည့္ စကားကို ပင္........
"အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ရမလဲ ကိုကိုရဲ့ ေန့လည္ေလာက္ဆိုရင္ေတာင္ေမေမတို႔က ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာ ကိုကို႔ ရဲ့ အေျပာအဆိုေတြက အခုကတည္းက က်င့္သားရေအာင္ ေျပာင္းထားသင့္တယ္လို႔ မထင္ဘူးလား"
"က်စ္! ရိႈင္းေသာ္တာ "
"ဗ်ာ....... "
ျပန္ထူးလာသည့္ ေလသံႏွင့္ မ်က္ႏွာ အမူအရာကား ၿပံဳးတျမျမႏွင့္ မနက္ခင္းေလးကို ပို၍ သာယာလွပေစ၏...ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထိုအခ်င္းအရာကို ျမင္လိုက္ရသည့္ အခိုက္အတန္႔ေလးတြင္ ရင္ထဲ၌ မသိစိတ္ေလးက သာယာၾကည္ႏူးသြားတယ္ ထင္ပါ၏....
မ်က္ေစာင္း တခ်က္ထိုးကာ ႀကီးေမ လာခ်ေပးသည့္ မနက္စာကိုသာ ဆက္စားေနလိုက္သည္.....
ေပါင္မုန္႔ တစ္ခ်ပ္ေတာင္မကုန္ေသး ေပ မိမိေရ႔ွက လူကား မနက္စာစားၿပီးသြားၿပီတဲ့ေလ 'ခါတိုင္းလည္း ဒီလိုဘဲ မနက္စာကို မျဖစ္စေလာက္ေလးဘဲ စားၿပီး ေက်ာင္းသြားတာလား' လို႔ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဘဝင္မက်စြာေတြးမိလိုက္၏...စိတ္ထဲရိွရာကို ဖံုးဖိသိုဝွက္ ထားတတ္သည့္ လူတန္းစားထဲတြင္ ဟိန္းစကၠဆိုသည့္ လူသားမပါ၀င္ေပ.....ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းစားပြဲမွ ထသြားရန္ ဟန္ျပင္ေနသည့္ ရိႈင္းေသာ္တာအား
YOU ARE READING
နားခိုရာမှားတဲ့ လိပ်ပြာငယ်
Paranormalစာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက် ဖန်တီးထားတာဖြစ်လို့ အပြင်လောကနှင့် အချိုးမကျနိုင်ပါ
🦋⑦...Ⓩⓐⓦⓖⓨⓘ
Start from the beginning
