ပုဝါပါးလေး စွန်းမှာဆိုး

ပုဝါပါးလေးစွန်းမှာဆိုး(၈)

မုန့်တောင်းပြီးမှ မောရမှန်းသတိရသွားသည့်
ငယ်ထွေးက ခေါင်းမှာဆောင်းလာသည့် ဝါးခမောက်
ကိုချွတ်၍ ယက်ခက်ရင်း ပြောသည်။
တိုင်တစ်လုံးကို ကျောမှီ၍ ထိုင်လိုက်ပြီး စကားဖြူ
ရှေ့က မုန့်တွေထည့်ထားသည့် လင်ဗန်းကို လှမ်း
ကြည့်သည်။
သူမတို့နှစ်ယောက်ထိုင်နေသည်က ခြောက်ပေလောက်တော့ လှမ်းသည်။

"ဆရာမလေး ဒါက သံပုရာအချိုပေါင်း
စားကြည့်ပါလား "

ကပ္ပိယကြီးက ငယ်ထွေးကို အဖက်မလုပ်ပဲ စကားဖြူ ကိုသာ အရေးတယူနှင့် ပြောနေသည်။
ငယ်ထွေးက နှာခေါင်းရှုံ့ကာ မျက်နှာလွှဲသွားသည့်
ပုံကြောင့် စကားဖြူ ပြုံးလိုက်မိသည်။
ထို့နောက် ကပ္ပိယကြီးကို ငယ်ထွေးအား မုန့်တွေ
ချပေးရန် အချက်ပြလိုက်တော့

"စားပါဆရာမလေးရယ် သူကဒါတွေစားဖူးတယ်
အလကား ငတ်ကြီးကျနေတာ ၊ ဆရာမလေးတို့က
ဒီရောက်မှ အညာဒေသကထွက်တဲ့ မုန့်တွေ တဝ
ကြီးစားရတာ "

"ကျုပ်ကလဲ အဲ့မုန့်ကို တောင်းနေတာမဟုတ်ပါဘူး
ဘဘုန်းကို ဟိုတနေ့က မြို့ကဧည့်သည်တွေ လှူ
သွားတဲ့ ဘီစကစ်မုန့်ကို တောင်းနေတာ
ဘဘုန်းက သချီးထူလို့ ကျုပ်ကိုအဲ့မုန့်ပုံးပြန်စွန့်
လိုက်တယ် အဲ့ဒါ ကျက်သရေခန်းထဲက သွားထုတ်
ပေး "

"အထွေးရယ် နင်ကလဲ ဇွတ်
ပြန်ရင်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား အစားအသောက်နဲ့
ဆို ရကိုမရဘူး "

"ဒါကတော့ များများစားမှ အလုပ်များများလုပ်
နိုင်မှာပေါ့"

ငယ်ထွေးက ထိုင်ရာမှထကာ ရေအိုးထဲမှ ရေတစ်ခွက်ခပ်သောက်၍ ပြန်ပြောသည်။
စကားဖြူကတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အပြန်လှန်
ပြောနေကြတာကိုပဲ နားထောင်နေလိုက်သည်။

.......

ကပ္ပိယကြီးလက်ထဲက ဘီစကစ်မုန့်ပုံးကိုမြင်တော့
ငယ်ထွေးမျက်နှာ ဝင်းလက်သွားသည်။

"ကိုယ်တော်လေး နင့်ကိုဘာခိုင်းတာလဲ"

"ဘကြီးဦးဖေတင့်ဆီက တရားစာအုပ်တွေ သွားယူ
ခိုင်းတာ မြို့က ဘကြီးရဲ့သားဝယ်ပေးလိုက်တာဆို
လား ၊ အဲ့ဒါသွားယူရင်း လှည်းပါယူလာလို့ ကြာနေ
တာ "