Mr. Vallega's Ex-wife [UNDER EDITING]

31

It's been almost two minutes since me and Regulus started walking after his motorcycle got flat. Nainip na ako at gustong-gusto ko ng sumakay pero hiniling kasi sa akin ni Regulus na samahan ko nalang siyang lumakad hanggang sa makarating kami sa tinutuluyan namin nina Walter at ng anak ko.

"Are you tired already?" he asked while we're walking. Huminga ako ng malalim bago saglit ko siyang tiningnan. "Medyo." maikling sagot ko. Nagpatuloy na muli ako sa paglalakad. Alam kong malapit na rin naman kami. Natatanaw ko na kasi ang familiar na Hotel na tinutuluyan namin. Bukas na rin kasi ang uwi namin.

"I am sorry, Vien."

Muli na naman siyang humingi ng sorry sa akin. Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. Bahagya akong ngumiti. "Stop saying sorry, Regulus. Okay? Nagmumukha ka ng desperado sa paghingi-" pinutol niya ang sasabihin ko. Tumigil din siya sa paglalakad at hinarap ako.  Nakasuporta pa rin siya sa motor niya.

"Gusto kong mag-sorry sayo dahil hindi ko agad snab iyong totoong nararamdam ko para sa iyo noon pa, bago pa ako pumunta sa ibang bansa. I was hurt when I saw you with Keitho. You two kissed. I love you since then, but after what I saw, pinigilan ko nalang ang sarili ko na aminin sa'yo ang nararamdaman ko. I am coward. I lose the chance,"

Napalunok ako sa sinabi niya. Ramdam ko rin na bumibilis ang tibo ng puso ko. "You love me since then?" I chuckled after biting my lower lips. Tiningnan ko siya sa mga mata. Marami akong nakikitang emosyon doon na ngayon ko lang uli nakita sa tagal ng panahon. "W-Why are you laughing?" magkasalubong ang mga kilay niya pero makikita pa rin sa mga ito ang lungkot at parang may... pangungulila?

"Ang sabihin mo nalang, torpe ka. And about the kiss, that was just a dare. Don't you know na nagtampo ako ng ilang araw kay Keitho dahil kinuha niya ang first kiss ko? I supposed to give it to you, pero nakuha na niya kaya wala na rin akong nagawa." I said smiling. I already let him go. Ang pag-uusap naming ito ay parang magkaibigan lang kami, just like the old days. No feelings attached.

"What?" takang tanong niya. Natawa akong ulit. "I miss us being like this. Masaya akong nakausap ka ulit," pag-amin ko. Unti-unti na ring kumalma ang tibok ng puso ko. Lumapit ako sa kaniya at tinapik ang balikat niya. "Thank you for the love you gave for me. And also your confession, I really appreciate it. Pero kasi Regulus, huli ka na." Lumayo ako ng kaunti sa kaniya. I smiled at him. Siguro magkikita pa ulit kami pero hindi ko alam kung kailan ulit.

"I am already happy with Walter and my baby Chandria. Kontento na ako sa buhay na mayroon ako ngayon. And sana, makita mo na rin yung babaeng para sa'yo someday. Huwag ka ng maging torpe." I chuckled. Nakita ko ang gulat sa mga mata niya habang diretsong nakatingin sa akin. Pero kalaunan ay napalunok siya saka nagsalita. Inayos niya ang pagkaka-stand sa motorsiklo niya bago ako hinarap.

"Paano kung ikaw ang babaeng iyon? I am willing to do anything. I already lose my first chance, pero ngayon babawi na ako. I will do anything to win you back. Mahal pa rin kita. Hindi ko alam kung kailan ba iyon ulit nagsimula. Basta ang natatandaan ko lang ay doon iyon nagsimula no'ng pumunta tayo sa Siargao. I hate myself for lying to you what I really feels that time. Na-guilty ako dahil alam kong may girlfriend na ako pero yung puso ko yung kalaban ko. Ikaw yung laman nito, Vien.." tinuro niya ang puso niya na ikinalunok ko naman.

"Hanggang ngayon, ikaw. Ikaw at ikaw lang yung nandito," aniya kasunod ng pagtulo ng luha niya. He's crying.

Napaatras ako. May parte sa puso ko na parang napunit. "Uh.. Uh, Regulus. I-I have to go. Until.. we meet again, bye." utal na sambit ko. Mabilis akong naglakad at hindi na lumingon pa kahit na tinatawag niya ako.

"M-Mahal pa rin kita, Vien."

Nagulat ako sa sinabi niya sa akin. He still loves me? Ilang beses akong lumunok habang tumatawad sa kalsada. Unti-unti na ring huminga ang boses niya. Pero yung sinabi niya, ilang beses na umeecho sa utak ko habang naglalakad papasok sa Hotel. At hindi ko namalayan na nasa loob na pala ako ng room namin. Sinalubong ako ng yakap ni Walter at umiwas ako.

"Hey, sweetheart. What's wrong?" he asked. Natauhan ako bago siya hinarap. "W-Where's my daughter?" tanong ko. Lumapit siya sa akin at hinapit ang be3wang ko. He kissed my forehead bago niya ako iginiya papasok sa kuwarto. "She's asleep. Nakatulugan niya na ang paghihintay sayo pati na ang sa cake niya," aniya bago nilingon ang anak kong natutulog.

Huminga ako ng malalim bago binigay sa kaniya ang cake na hawak ko. "Pakilagay nalang muna sa labas. Napagod akong magla—I mean, napagod lang ako. Gusto ko munang mayakap ang anak ko.' ani ko. Mukhang napansin niya ang ekspresyon ko kaya hindi na siya umangal pa. Lumabas siya at naiwan kami ng anak ko.

I was about to hug her when she turn her gaze to me. Nakita kong namumula ang mata niya. Yakap-yakap niya ang teddy bear. "Anak, you cried ba?" I asked. Bigla akong nag-alala. Bumangon siya at niyakap ako ng mahigpit. "Mommy you're here!" and after she said that, humagulgol siya ng iyak habang yakap ako. Nababasa na ang suot kong damit dahil sa iyak niya.

"M-Mommy, okay lang po sa akin kahit sa Philippines nalang ako magbirthday. Ayos na po rito. Natatakot ako, Mommy. Kahit simpleng birthday nalang po, Mommy. Basta po ikaw lang yung kasama ko, Mommy. Mommy, masaya na ako na ikaw lang." nagulat ako nang mapansin ang sinabi ng anak ko. Diretso ang pagsasalita niya pero hindi ko alam kung bakit siya ganito. Napansin ko rin na hindi na pajama ang suot niyang pang-ibaba, she's wearing her pink short.

"Bakit baby? Anong nangyari, huh?" nag-aalala na ako.

"M-mommy, si.. si Tito Walter, pinilit niya po ako na  maghugas daw po ako. T-Tapos, Mommy no'ng ayaw ko magsunod, ito Mommy oh.. Mommy look po oh," napalunok ako at tumulo ang luha ko nang makita ko ang tinuro ng anak ko. Namumula ang braso niya at nangingitim na ito. It hurts seeing my daughter's expression. Naikuyom ko ang kamao ko.

"M-Mommy, pag ni-touch ko siya, masakit po, Mommy. Sobra, Mommy.." aniya habang tumutulo ang luha. Hindi ko maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko ngayon. F--k! Pinaharap ko siya at pinunasan ko ang luha niya. "T-Tahan na, anak. "May iba pa ba siyang ginawa sa iyo?" I asked while wiping her unstoppable tears.

"Hahawakan niya po sana iyong ito ko po," tumigil siya sa pagsasalita at tinuro ang maselang bahagi ng katawan niya. Kusang tumulo ang luha ko. "Pero hindi niya po naituloy k-kasi po dumating ka na, Mommy.." umiiyak ding sambit niya.

Saktong bumukas ang pinto ng kuwarto. Tiningnan ko si Walter ng masama. Tumayo ako at malakas ko siyang sinampal. Hindi niya inaasahan iyon. Magsasalita pa ulit sana siya pero sinampal ko ulit siya.

He doesn't deserve us!