Chapter Seventeen

Beginne am Anfang
                                    

"Zephyr..." Mom sighed. Naupo naman ako sa kama at hinilot ang sentido ko. There are many things happen today and I'm really tired. I just want to get some rest and leave everything in this place.

—•—

Kinabukasan ay bumalik ako sa penthouse para kunin ang mga gamit namin ni Zach. Bela hugged me as soon as she saw me but I pushed her away. Hindi ako umimik at inayos ang mga damit namin ng anak ko.

"Saan ka pupunta? Don't leave please!" Pigil niya sa'kin. Tinulak ko lang to at nagpatuloy sa pagaayos ko ng gamit ngunit muli niya kong niyakap. I sighed and stopped from what I'm doing.

"Stop." I pushed her, "Wala nang kwenta sa'kin ang lahat ng gagawin o sasabihin mo. Just let me fix our things and I'll take my leave."

"Hindi! Hindi kita papayagan! Ayusin natin to Zephyr. Kahit para lang kay Zach. Please?"

"My son don't need a bitch like you." I said and pushed her away again. Iyak lang ang singot niya sa'kin.

"Hindi mo ba talaga naaalala? It was a more than a year ago. Pinuntahan kita sa opisina mo para sabihin sa''yung buntis ako pero tinaboy mo ko." Saad niya pero hindi ko siya pinansin. I don't need it anymore. Her excuses and lies is a bullshit to me. I'm done with this.

I zip the bag and carried it in my arm and stared at Bela. It was a nice feeling having a woman like her in my life. She made me happy and brought me to cloud nine. But I know it was just a pretend and it all has come to an end.

"Thank you for the four months you made me happy." I said and she sobbed, "Goodbye Bela."

"Zephyr! Zephyr please, please!" She stopped me but I was stronger than her. Mabilis ko lang siyang natulak at naiwan. As soon as I enter the elevator, I saw her face for the last time and the tears that I can't shed just fall from my eyes.

Agad kong pinunasan ang luhang pumatak mula sa mata ko nang makababa ang elevator sa parking lot. Agad akong nag-maneho pauwi sa'min at pagdating ay naupo ako sa sofa. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako dahil sa nangyari.

"You okay?" Umangat ang tingin ko nang lapitan ako ni uncle Edryl.

"Yeah. What are you doing here, uncle?" I asked. Uncle gave me a smile and sat beside me.

"I heard what happened." He said, "Gusto mo ba ng kausap?"

Umiling ako, "Gusto ko lang po mapag-isa." Sagot ko. Tumango naman siya at tinapik ang balikat ko.

"Ang pag-ibig talaga masakit yan lalo na pag buong puso mong binigay ang pagmamahal mo sa kanya. Madaming paraan para maayos ang isang bagay pero kung papairalin mo ang galit mo ay wala 'yang patutunguhan."

"You don't understand, uncle." I sighed, "She...she left Zach in my door. Alam ko namang may kasalanan din ako kaya niya ginawa 'yun. But how could she do that to her own child? My son is just a baby! How could she leave him vulnerable like that?! Tapos hindi niya inamin sa'kin sa apat na buwang magkasama kami?!"

"Zephyr..."

"Uncle, I trusted her. I loved her. She's the first woman that made me fall like this. Pero anong ginawa niya? Niloko niya ko. Ni hindi man lang niya sinabi sa'kin na may relas'yun pa pala sila ni Magnus. Tell me, how can I just forgive and forget everything?"

"Think about everything Zephyr. Don't decide when you're mad. Kumalma ka muna at isipin mong mabuti ang mga bagay. Wag mong unahin ang galit sa puso mo. Gamitin mo din ang utak mo." Saad ni uncle ngunit umiling ako.

"I already made my decision, uncle. Dadalhin ko na ang anak ko sa america at doon kami maninirahan." Sagot ko. Napa-buntong hininga naman si uncle at napa-iling.

CONSEQUENCE OF TEMPTATION ✔️Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt