Mutlu sonlara inanmayan herkes için...
Kuşlar yasına gitti,
ben yarama.
Mevsimler geldi geçti
ben yine aynı bankta
yeri geldi ıslandım
yeri geldi kovuldum
ama
sana söylenmemiş onca sözüm varken
belki sen gelirsin diye
gelince beni göremezsin diye
bekledim hep
kalbim atmayı unuttu
bıraktığın çiçekler elimde kurudu
hep bir dalı kendine ayırırdın
kuruyunca yenisini vermek için
neredesin şimdi
kendime neden diye sorarken
onlarca bedenin içinde kayboluyorum
haklısın belki de
hep bir şeyler yarım kalır
belki de bu tamamıdır.
Sevginle büyüttüğüm onca şey elimde kaldı. Özür dilerim. Yüzlerce kere özür dilerim. Sana bunca sözler, şiirler büyüttüğüm için. Bilemezdim şiirlerim yetim kalacak bilemezdim hiçbir sözüm kıyına vurmayacak. Özür dilerim.
Sana gitme dediğim her gün için
bir mum yaksaydım
o yol aydınlanırdı
sana gitme dediğim her gün için
pastalardaki mumları üfleseydim
tüm dileklerim gerçekleşirdi
hiçbirini yapmadım ben,
gücüm yetmedi
ne karanlık korkuna
ne de dileklerini gerçekleştirmeye
gitme diyebildim sadece
buz gibi dudaklarımdan
sıcacık iki hece dökülüverdi
buz gibi yoldan
sıcacık adımlar geçiverdi
gittin.
Bugün bir aydan iki gün fazla
içimdeki yangından az
olan gidişinin ardından
yazıyorum bunları sana
gözlerimi feda ettiğim uğrunda
zaten kördü dediğin gecelerde
vedalaştığım umudumla.
ESTÁS LEYENDO
Y ҆ EL
Poesíaoturduğun koltuk, hep elinde duran o bardak, en sevdiğin şarkı... sustu bir zaman sonra her anı, soğuk bir rüzgar esti odada birdenbire kayboldu her şey. kalbimde ağır bir boşluk, ben bile taşıyamıyorum artık. derler ya hani hep yerinde y ҆ eller e...
