თავი 9

429 20 4
                                    

- ერთი შეხედეთ აქ ვინ გამოჩნდა
სანდრო გაიხედე შენი გოგო მოდის
- რა სად?!
- კაი ბიჯო დაწყნარდი მგონი ეს მართლა შეყვარებულია
- აუ ეხლა
- გააცალეთ ეგ შენი ვიღაცა რაღაცას ეუბნება
- შეჩემა ეს მართლა შეყვარებულია მგონი რა გვეშველება - სიცილით თქვა ალექსმა 
- თავი დაანებე ამ ციცქნებს - ვუთარი ვიღაც გოგოს რომელსაც როგორც ვიცი წლებია მოვწონვარ, ოუ აი გამბედაობა მესმის რბოლაში იღებენ მონაწილეობას სამივე, სანდროს თავლებით ვანიშნე მოდი თქო მანაც შანსი ხელიდან არ გაუშვა და თავ მომწონედ კითხა
- მოდიხარ?
- იცი რა, კი
ამ პასუხზე ლამის სანდრომ ხტუნვა დაიწყო მაგრამ თავი შეიკავა ძლივსძლიობით, მეორე დაქალი ალექსმა ითრია მესამე კი მე მომიჯდა აი გამბედაობა მესმის
- ჯანდაბა უკან ვბრუნდებით პოლიცია დაგვადგა
ყველა გარბის, ვიღაც გოგო კი მარტო დაბნეული იდგა დავიძახე და ოპა ლინდა აღმოჩნდა
- მოდიხარ?
- არარსებობს
- მოდიხარ თუ პოლიციაში უნდა იყურყუდო?- სხვა გზა აღარ ჰქონდა მომიჯდა და თელი ძალით მივქროდი
- ცოტა ნელა იარე ჩამოგვშორდნენ
- ეს სიტყვები არ შევიმჩნიე ხელები  მომხვიე - ვუთხარი მაგრამ ყურადღებაც კი არ მომაქცია სიჩქარეს უფრო ვუმატე და სხვა გზა აღარ დარჩა რადგან შეეშინდა
მოტოციკლეტი გავაჩერე ის კი ეგრევე გადმოხტა
- აბა როგორი იყო პატარავ?
- რა გინდა?
- არაფერი
- ხომ გაგაფრთხილე პატარას ნუ მეძახი თქო - ცალყბად ჩავიცინე მის ნათქვამზე
- წაგიყვანო სახლში?
- არაა საჭირო მადლობა - გაბრაზებულმა მითხრა
- აქ დაგტოვო შუა გზაზე ღამის 12 საათზე?
- არ დაგიტოვებივარ ჯერ ხო
- ვეღარ მოვითმინე მოტოციკლეტიდან გადმოვედი პირდაპირ დავუდექი ამომხედა მე კი თვალებში ჩავხედე - შენთითონ არ გაჯიქდი აქ დამტოვეოო
გვერდზე გავიდა მსუბუქად გაიცინა და მანქანას ხელი დაუქნია ის დეგენერატიც გაჩერდა
- დახმარება გჭირდებათ?
- შეგიძლიათ აქედან წამიყვანოთ?
- დიახ, დაჯექი
- დროზე დაახვიე სანამ ცხვიმ-პირი დაგიმტვრიე - მანქანა სწრაფად გაეცალა ადგილს
- რა გინდა?
- დაჯექი წაგიყვან
- არა
- ნუ მაიძულებ ძალით დაგსვა
- აბა გაბედე
- რა ჯიუტი ხარ - მოტოციკლზე ძალით დავსვი სახლამდე ჩუმად და წყნარად მივიყვანე რაღაც მხრივ მესიამოვნა კიდეც წელზე მის ხელებს რომ ვგრძნობდი შემოხვეულს ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს გოგოს ხელებს პირველად ვგრძნობ ჩემს წელზე შემოხვეულს რომ არ მოგატყოთ არც მახსოვს ეს მერამდენეა
- მოვედით
- მადლობა - სასწრაფოთ კიბეები აირბინა და სახლში შევიდა

გრძნობათა მორევი Where stories live. Discover now