UFAK TEFEK MANTIK HATALARI VAR (UNUTKANLIĞIM YÜZÜNDEN KWJDIEJDKEDK) EN KISA ZAMANDA DÜZELTİLECEKTİR BU HATALAR. BUNU BİLEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM!!!
Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerind...
Selamınhelloooo!! Nasılsınız?? Bakın bölüm hızlı gelsin dediniz hızlı geldi. Bir öpücüğünüzü alırım lwjfjedkwlg
O kadar uzun bir bölüm oldu ki, ellerimi hissetmiyorum. Diğer kitabımla bunu aynı anda yazmak beni çok zorladı ama eğlenceliydi. Yazmayı gerçekten çok seviyorum, bunu daha iyi anladım.
Bu bölümde her şey açığa çıktı gençler. Spoiler olmasın diye bölüm sonunda buluşalım diyor ve keyifli okumalar diliyorum.
Ayrıca bu bölüme rekor bir yorum ve oy bekliyorum. Okuyunca ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaksınız. Bölüm iki parttan oluşuyor, arada uyarı koydum zaten. Lütfen sakin sakin okuyun ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Bölüm Şarkısı: Can Ozan - Sar Bu Şehri
Duyurulurdan ve bölüm günlerinden haberdar olmak için beni takip etmeyi unutmayın. erzurumluniloyaa
🫀
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
32. Bölüm Part Ⅰ: Yalan
Elimdeki küçük topu sektirip geri avucumun arasına hapsettim. Topu yine yerle buluşturdum ve sonra yine elime aldım. Dakikalardır yaptığım tek şey buydu, topu yere sektirip geri elime almaktı. Çok önceden kırtasiyeden aldığım eşyalarımın arasına attığım bir şeydi. Genelde canım sıkkın olduğunda hep bunu yapardım. Aşağıda olanlardan sonra da bu küçük topu eşyalarımın arasından çıkarmak zorunda kalmıştım.
Yediremiyordum.
Atılan iftirayı gururuma yediremiyordum. Asla haksızlığa gelemezdim ve şimdi böyle bir şeyle karşı karşıya kalmak sinirden köpürmeme neden oluyordu. Yalancı insanlar şu dünyada nefret ettiğim şeylerin başında geliyordu. Ve Pınar, altındaki kırmızı çizgiyle bu listenin en tepesinde yerini almıştı. Merhametim ne kadar büyükse, kinim de bir o kadar büyüktü. Pınar'a karşı duyacağım nefret ne zaman gelirdi bilmiyorum ama bu histen korkuyordum. Çünkü o zaman neler yapabileceğimi ben bile kestiremiyordum.
Bildiğim tek şey asıl bencili, o zaman görecek olmalarıydı.
Haksızlık karşısında asla susmazdım, şimdi de susmayacaktım. Ben gerçekleri anlatırdım, inanıp inanmamak onlara kalmıştı. Şayet bana değil de çok sevgili kız kardeşleri olan Pınar'a inanırlarsa yapacak bir şeyim de yoktu. İşte o zaman bu aileyle tüm bağlarımı koparırdım.
Aşağıda biyolojiklerin söyledikleri yankılandı kafamın içinde. Hırsla topu kenara attım. Hakikat ortaya çıktığında köpek gibi pişman olmalarını dört gözle bekliyordum.
Yatağın ucuna oturmuş bir şekilde kara kara düşünürken biri kapıyı çaldı. Aşağıdaki sessizliğe bakılırsa çok sevgili misafirler gitmişti.
