Kendimi yok olmanın eşiğinde bir yaratık gibi hissediyordum; uyuşuk dünyanın tam ortasında felaketin mahkumu olmuş bir yaratık. İçimde yer edinmiş korkularla ayağa kalkıp öfkeli birkaç adım attım. "Hayır!" diye haykırdım yumruklarımı sıkarak. "Bunun...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'İçinde yaşadığımız bu dünya, uydurma kurallarla yönetiliyordu...🦋'
Genç adam oturduğu çalışma masasından kalkıp kapıya doğru ilerledi. Bugün fazlasıyla yorulmuştu. Bir fincan kahve içmek ona iyi gelecekti. Çalıştığı bu laboratuvar onu yorsada sonunda burada tuttuğu denekler sayesinde iyi işler çıkaracağından emindi. Her ne olursa olsun dışarıda dolaşan iğrenç yaratıkların sonunu getirmeliydi. Bunun içinde bir aşı üretimi başlatmıştı. Bu üretimi Teksas projesi adı altında yürütüyordu.
Dünya tam yirmi yıl önce bir virüs ile karşı karşıya geldi. Genç adam o günleri aklından çıkaramıyordu. Virüsün nereden çıktığını bile bulamamışlardı. İnsanlar teker teker delirmeye başlıyordu. Birbirlerini yemeye başladıklarında artık herkes bir yerlere gidip saklanmaya başlamıştı. Herkes panik ve korku içindeyken genç adam yer altında olan önceden inşa ettiği laboratuvarına sığındı. Birlikte çalıştığı dostlarını ve çok sevdiği eşinide buraya getirmeyi unutmadı tabi. O bir bilim insanı aynı zamanda bir doktordu.
Birkaç yıl nasıl ve nereden geldiği belli olmayan bu virüsü araştırıp durdu. Dışarıdan getirdiği virüs kapmış birinin üstünde deneyler yapmaya başladı. Hiç bir sonuca ulaşamayınca artık umudunu kaybetmeye başlamıştı. İnsanlık yavaş yavaş yok oluyordu. Buna bir çözüm bulmalıydı. Hala virüs kapmamış olan hayvanlar üzerinde de deneyler yaptı. Ama ne yazıkki hayvanlar ve insanlar aynı olmadığı için bu deneyde de başarısız olmuştu.
Bir süre sonra eşi hamile kalınca deneyleri bir süreliğine erteledi. Doğum zamanı geldiğinde eşi fazlasıyla rahatsızlanmıştı. Ona bir şey olmasından çok korkuyordu. Neyse ki doğumu sağlıklı geçmişti. Tatlı bir kız çocuğu dünyaya getirdi. Ona Leya adını koymuşlardı. Bu virüslü ve iğrenç dünyaya tertemiz bir kız çocuğu getirmek ne kadar doğruydu?
Eşi, Leya doğduktan iki gün sonra yine rahatsızlanmaya başlamıştı. Genç adam karısının öleceğinden emindi ama elinden bir şey gelmiyordu. Karısıda bunu bildiğinden ona 'ben ölmeden önce deneyini benim üzerimden yap. Zaten öleceğimi ikimizde biliyoruz. İnsanlık için, Leyamızın sağlıklı bir dünyada büyümesi için, beni denek olarak kullan. Kızımıza iyi bir hayat ver olur mu?' onun bu söylediğini ne kadar istemesede kızı Leya için yapmalıydı. Eşini çok seviyordu ama bunu yapmaktan başka çaresi yoktu.
Göz yaşları içerisinde karısını deney koltuğuna bıraktı. Önce kan için karnını yardı. Bunu yaparken elleri titriyordu. Karısı ölmeden önce acı dolu bir çığlık bıraktı gerisinde. Genç adam nefesini düzene sokup eşinin cansız bedenine baktı. Bir damla göz yaşı süzüldü yanaklarından. Zaten ölecekti ama onu kendi elleriyle öldürmüş olması daha fazla acı veriyordu. Eşi bir kahramandı. Deneyi tamamlaması için kendini bütün insanlık adına feda etmişti. Onu bu yüzden çok seviyordu. Fedakardı...
