អ្នកនិពន្ធឆ្លងភព(Complete)

The end

Yi Tang: ឈឺ
(ពេបមាត់)

Gi Lan: បងសុំទោស សឺត
(អោនទៅថើបថ្ពាល់Yi Tangមួយខ្សឺត)

Gi Lan: ទៅស្រង់ទឹក

Yi Tang ដេកពេបមាត់ក្រវីក្បាល ហើយក៏ចង្អុលទៅខាងក្រោម Gi Lan ក្រវីក្បាលសើចហួសចិត្តនឹងចរិករបស់ប្រពន្ធខ្លួន

Yi Tang: មកពីបងនឹង អូនថាទៅលែងរួចហើយៗ បងនៅតែរឹងក្បាល ដល់ថ្នាក់អូនសន្លប់ហើយបងនៅអាចធ្វើវារហូតដល់អូនភ្ញាក់វិញហើយក៏សន្លប់ម្ដងទៀតទើបបងឈប់

Gi Lan: មកពីរាងអូនទាក់ចិត្តបងពេក មកបងបីទៅ
(ថាហើយក៏ងើបចេញនឹងបីប្រពន្ធដ៏សែនខូចរបស់ខ្លួនទៅស្រង់ទឹកទាំងពីរនាក់)

នៅពេលដែររៀបចំខ្លួនហើយ
ពួកទ្រង់ទាំងពីរក៏យាងទៅគាល់ ដើម្បីទៅលាមាតាបិតារបស់Yi Tangទៅលេងនៅនគរស្វាមីខ្លួនបីបួនថ្ងៃ ពេលដែរកំពុងតែលា មេឃខាងក្រៅក៏ចាប់ផ្ដើមមានអភូតហេតុបានកើតឡើង សេនានឹងប្រជារាស្រ្ដនាំគ្នាឆោឡោមើលទៅមេឃគ្រប់គ្នា Yi Tang Gi lan នឹងមាតាបិតារបស់ពួកគេទាំងពីរក៏ចេញទៅមើលដូចគ្នា Yi Tang គ្រាន់តែងើយទៅមើលលើមេឃភ្លាមទឹកមុខក៏ប្រែជាស្រពោនចង់យំ

Yi Tang: ព្រះចន្ទនឹងព្រះអាទិត្យរះជាមួយគ្នា
(ទឹកភ្នែករបស់គេក៏បានស្រក់មកYi Tangប្រញាប់កាន់ដៃGi lanរត់ចូលទៅក្នុងវាំងវិញ តែGi lanមិនព្រមទៅ Yi Tang ឃើញចឹងទឹកភ្នែកក៏កាន់តែហូរ គេស្រែកសួរទាំងយំទៅGi lan

Yi Tang: បងធ្វើអីនឹង ហ៉ឹកៗ បងចង់ដេញអូនទៅមែនទេ ហ៉ឹក បងលែងស្រឡាញ់អូនហើយមែនទេLanlan

Gi Lan មិនមាត់ញញឹម ហើយក៏លើកដាវមកដាក់នឹងករខ្លួនYi Tangឃើញចឹងក៏កាន់តែយំលើសដើម

Gi Lan: ចេញមករកបងមក
(និយាយទាំងញញឹមលាយជាមួយនឹងទឹកភ្នែក)

Yi Tang: Gi lan ហ៉ឹកៗ អូនមិនទៅទេ ហ៉ឹកៗ អូនមិនទៅទេ អូនចង់នៅជាមួយបង បងកុំដេញអូនអី ហ៉ឹកៗ lanlan ដាក់ដាវចុះទៅហើយបងមករកអូននៅក្នុងគាល់ ហ៉ឹកៗកុំអោយអូនចេញទៅអី ហ៉ឹកៗ lanlan អូនមិនចង់ទៅវិញទេ ហ៉ឹកៗ អូន អូនគិតច្បាស់ហើយអូនចង់នៅជាមួយបង យើងនឹងនៅជាមួយគ្នារហូត ហ៉ឹកៗ

Gi Lan: បងមិនទៅទេ ដរាបណាអូនមិនចេញមក បងនឹង
(ដាវបានអាកររបស់Gi lanបន្តិចធ្វើអោយវាមានរបួស Yi Tang ឃើញចឹងក៏រត់ចេញទៅរកGi lan មកដល់គេក៏បានអោបGi lanជាប់)