អ្នកនិពន្ធឆ្លងភព(Complete)

The end

ស៊ូលីង: ហឹម
(ក្រហឹមដើមករ)

ជុងស៉ីន: មិនដឹងពេលណាបានដូចពួកទ្រង់ទេ

ស៊ូលីង លឺចឹងក៏ងាកមកមើលជុងស៉ីនពីក្បាលដល់ចុងជើងហើយក៏ក្រវីក្បាលតិចៗ ជុងស៉ីនឃើញចឹងក៏សួរ

ជុងស៉ីន: ឯងក្រវីក្បាលអី

ស៊ូលីង: យើងគិតថាតាមរូបរាងរបស់ឯងមិនយូរទេ ជាតិក្រោយអាចនឹងមានស្នេហាដូចពួកទ្រង់
>> ចុក🙃
(ថាហើយក៏ដើរចេញទៅបាត់ទុកអោយជុងស៉ីនដល់គួរអោយស្រឡាញ់ឈរក្ដៅក្រហាយតែម្នាក់ឯង)

ពេលយប់
នារាត្រីដ៏ត្រជាក់ បានបង្ហាញអោយយើងឃើញកម្លោះពីរនាក់កំពុងតែឈរមើលព្រះចន្ទតែពីរនាក់យ៉ាងគួរអោយច្រណែន Gi lanអោបចង្កេះរបស់មនុស្សដែរខ្លួនស្រឡាញ់ ហើយក៏ជ្រកមុខដាក់ទៅលើស្មារបស់Yi Tang សម្លឹងទៅមើលព្រះចន្ទ

Yi Tang: Lanlan បើអូនប្រាប់រឿងមួយទៅបងបងជឿអូនទេ
(និយាយទាំងស្រងូតស្រងាត់)

Gi Lan: ជឿ បងជឿអូនគ្រប់យ៉ាង

Yi Tang: ចុះបើអូនប្រាប់បងថាអូនមិនមែនជាYi Tangអូនគ្រាន់តែជាវិញ្ញាណដែរស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនYi Tangបងជឿអូនទេ

Gi Lan: បងជឿ

Yi Tang គ្រាន់តែលឺចម្លើយរបស់Gi lanក៏ចាប់ផ្ដើមចងចិញ្ចើម ហើយក៏សួរទៅGi lan

Yi Tang: ហេតុអីទៅ

Gi Lan: ព្រោះអូនជាមនុស្សដែរបងស្រឡាញ់ ទោះរឿងអ្វីក៏បងនៅតែជឿអូន

Yi Tang: ទ្រង់ស្រឡាញ់Yi Tang

Gi Lan: អត់ទេ តែបងស្រឡាញ់អូនជាអូន

Yi Tang លឺពាក្យនេះហើយទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះមក Yi Tang ដែរជាFourthក៏បែរមកអោបGi Lan ទាំងទឹកភ្នែក

Gi Lan: ហេតុអីក៏អូនយំ
(អង្អែលក្បាលអ្នកដែរអោបខ្លួនជាប់)

Yi Tang: lanlan អូន ហ៉ឹក អូនស្រឡាញ់បង អូន អូនមិនចង់ត្រឡប់ទៅវិញទេ ហ៉ឹកៗ តែបើអូន បើអូនមិនទៅវិញ ការងាររបស់អូននឹងត្រូវចប់ ហ៉ឹកៗ

Gi Lan: Yingying បងមិនលាក់នឹងអូនទៀតទេ ការពិតទៅបងដឹងថាអូនជាអ្នកណា ហើយបងក៏ដឹងថាអូនជាអ្នកសរសេរបងឡើងមក

Yi Tang: បង បងដឹងហេស
(ចេញពីរង្វង់ដៃងើយមើលមុខរបស់Gi Lan)

Gi Lan: បងដឹង បងដឹងមកយូរហើយ