"Efendine bak sürtük" diyecek. O zaman oyun zamanı olduğunu biliyorum.
Ama tasmayla ilgili kurallar var. Tıpkı benim gibi sahibim victora ait. Oyun zamanı geldiğinde özenle üzerime takıyor, bitince çıkarıp karyola direğine asıyor.
Bugün kuralları çiğnedim.
Sahibim victorun gitmesiyle korkunç derecede yalnızdım. Elleri vücudumun üzerinde dolaşmadan, göğsümü, kıçımı kavramadan, parmaklarını kalçalarımın arasına kaydırmadan kendimi çıplak hissettim. Oynayacak kimsem olmadığından muhtaçtım.
Yatak direğinde asılı duran tasmaya dikkatlice dokundum, pürüzsüz siyah deriyi ve metal halkanın serinliğini hissettim. Onu aldım, kutsal ve kırılgan bir eser gibi dikkatle tuttum. Suçüstü yakalanmayı umarak endişeyle kapıya baktım.
Aynanın önünde durarak, onu daha önce sadece Usta'nın bana taktığı gibi beceriksizce boynuma taktım. Yansımam beni büyüledi ve eğlendirdi: süslü ve gözetimsiz bir sürtük. Aynaya dokundum, Narkissos'tan farklı değildim, uzunca bir süre kendi bakışlarımı tutabileceğimi hissettim...
Kapı kolu döndü.
Yapmış olduğum şeyi geri almaya kalkışmadan önce, yatak odasının eşiğinde, rahatsız ama aynı zamanda biraz da eğlenerek bana bakan sahibim victor vardı. Usta asla öfkesini kaybetmedi. Dengeli bir şekilde, "Buraya gel sürtük ve önümde diz çök" dedi, bana söyleneni yaptım, bakışlarım yere dönük, böylesine ağır bir suç işledikten sonra Sahibimin gözlerine bakamayacak kadar utangaç bir halde diz çöktüm.
