Μ: Δηλαδή, που το είχες το μυαλό σου ρε Έλλη;! Για ποιο λόγο να βρεθείς σε καυγά.
Ε: Σου είπα δεν ήμουν μέσα σε καυγά, απλώς προσπαθούσα να το σταματήσω.
Κ: Το βλέπουμε...
Λέει ψιθυριστά το σκουλήκι.
Στ: Καλά τι συμβαίνει εδώ;
Μ: Τίποτα Στέλλα μου, πήγαινε για ύπνο.
Στ: Ο Φίλιππος και ο Αχιλλέας που είναι;
Κ: Μείνανε πίσω.
Μ: Τι εννοείς μείναμε πίσω; Δεν ήρθαν μαζί σας;!
Κ: Ε τους βλέπεις πουθενά εδώ γύρω;
Μ: Κοιτα τον που ειρωνεύετε κιόλας!
Ε: Μαμά μην ανησυχείς θα έρθω με το αμάξι του Αχιλλέα.
Μ: Α ναι τώρα ησύχασα!
Ε: Τέλος πάντων, εγώ πάω για ύπνο...
Μ: Καλά τώρα πάτε για ύπνο και θα τα πούμε αύριο.
(...)
Πωωωω, έχω έναν πονοκέφαλοοο!
Βάζω τις παντόφλες μου και σηκώνομαι από το κρεβάτι.
Αχ πονάει και η κοιλιά μου. Μα καλά τι σκατα έπαθα;! Μια μπουνιά έφαγα μόνο.
Ααααααααααα!
Εγώ είμαι αυτό στο καθρέφτη;! Ο γρουσούζης το είπε, «θα ειναι πιο μεγάλο από το κέφαλο σου αύριο» Μέσα έπεσε.
Η κοιλιά γιατί πονάει έτσι;
Πάω να πάρω κανένα ντεπόν.
Αλλά πρέπει να βγω έξω για το πάρω...
Τέλος πάντων πάω.
"Ααααααα"
Ε: Κώστα, κοφτό Ε!
Κ: Ξέρεις πως είσαι;!
Λέει γελώντας.
Ε: Ναι το είδα. Και; Πάλι κούκλα είμαι...
Λέω και αρχίζει να γελάει το δυνατά.
🙄
Ε: Φύγε από μπροστά μου.
Φτάνω στην κουζίνα και ακούω τον Φίλιππο με έναν άλλο άνδρα να μαλώνουν. Γνωστή η φωνή μου φαίνεται.
Ε: Καλημ-
•
•
•
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
This summer☀️
FanfictionΑυτό το καλοκαίρι θα είναι το καλύτερο. Τα πράγματα άλλαξαν πια. Δεν είμαι 10 πλέον πρέπει να το ξεπεράσω.
