3.Bölüm(Korkular)

37 6 5
                                    

Bu bölüm sera'nın ağzından olucak zaten okumaya başlayınca anlarsınız.

Keyifli okumalar...

(SERA KESKİN)

Az önce neler olmuştu öyle!

Neyle sınanıyordum,Umarım dediği gibi hesabıma beş bin lira yatırmıştır aksi takdirde dalga geçiyorsa o zaman ne yapacağımı düşünmek bile istemiyorum.

Elimi saçlarıma götürerek yolmaya başladım; odada rüzgar estiriyordum adımlarımla.

Eğer gerçekten doğruyu söylüyorsa yani yatırmışsa burda durmanın bir anlamı yoktu.

Hemen gidip parayı çekmeliydim. Yalnız aklımı kurcalayan sorular vardı.

Kahretsin!

O kadar merakın içinde bir de bu çıkmıştı.

"Tanrım beni neyle sınıyorsun böyle?!"

Ellerimi duvara vura vura odanın içinde bağırmaya başladım. İsyan ediyordum yine. Ablama bir söz vermiştim ama tutamıyordum,isyanımı içimde tutamıyordum...

"Tanrım nolur beni aptallarla sınama, beni kendi yolumdan alıkoyma,beni insanlarla uğraştırma;nolursun!"

Kendime gelip neler yaptığımın farkına vardığımda saçmaladığımı düşünerekten aptallığıma gülmek istedim. Delirerek bağrışmaya başladım yine

"Gerizekalıyım ben. Ben tamm birr gerizekalıyım bunun aksini iddia eden etmesin!"

Gerçektende ablamdan sonra psikolojim allak bullaktı. Bazen kendi kendimle kavga ederdim,aşağılardım kendimi,hakaretler ederdim ve en önemlisi de bunun cezasını bedenim çekerdi...

Vücudumdaki kesikler kabuk bağlamıştı.
Aynaya bakmak istemiyordum çünkü ortada bir ayna yoktu.
Aynaya bakmak istemiyordum çünkü kendimden korkuyordum.
Aynaya bakmak istemiyordum çünkü;Aynalar bana onu hatırlatıyordu...

Lanet gelsinki Defne, defneyi çok özlüyordum ve bu özlemimin tek çaresi intikamdı.

İçimdeki ateşi söndürmenin tek çaresi;İntikamdı.

Az önce kanepeye bir hışımla fırlattığım lanet olası telefonu alıp salona koştum hemen aylardır askıda asılı olan paltoyu üzerime geçirip bir anda dışarı attım kendimi.

O sırada kimseyle yüzyüze gelmemek için hızla adımlarımı saya saya yürüyordum,başım eğikti çünkü kimseyin yüzüne bakmak istemiyordum.

Eğer bakarsam kendime verdiğim sözleri unuturdum,en önemliside insanlara ayak uydurabilirdim ama bunu yapacak mecalim yoktu.

Ben yüzsüz değildim.

Eğer onlara bakarsam onlar gibi olmam yakındı, eğer onlara alışırsam onlara güvenmem yakındı ve eğer onlarla konuşursam onları anlamam yakındı.

Ama ben tüm bunların hiçbirini istemiyordum. Onlardan ne kadar uzaklaşırsam o kadar iyi olurdu benim için.

Onları tanırsam hangi yüzlerine alışacaktım peki hangi yüzlerinin gerçek olduğunu anlayacaktım.

Birçok yüzleri vardır bilirsiniz.

Bilemeyiz hangi yüzlerine konuşacağımızı öyle değil mi?

Tüm bunları başım eğik bir şekilde düşünürken bankamatiğin önüne geldiğimi farkettim.

Başımı kaldıracaktım ki ablamın sözleri yankılandı kulağımda...

HACKER (ÖZGÜRLÜK)Where stories live. Discover now