üzülme Afrodit
her acı zamanla son bulur
yazılıp silinen cümleler
hayatın akışında ufak bir nokta gibi
sensizliği büyütüyor
ve kavuşmak insana tanrının bir lütfu
herkes tadını alamaz
ve ayrılık Afrodit
hayatın büyülü mecburiyeti
akan zamandır damarlarımızda
kanlı bir gölgenin iştirak eden kızıllığı
saçlarında yeniden var olsun
gülüşün ve belki sesin
ve hatta duyulmayan nefesin
sevdanın hüznüne layık değil
biliyorum
beni anla desem de
anlayamayacaksın Afrodit
"herkes elbet farklıdır"
fakat ben aynıyım Afrodit
kimi hasretinden intihar eder
kimi hasretini kendine derman edinir
bilirim derde derman, yaraya merhem bulunmuyor
yalnız değişen Afrodit
seven ve sevilendir
fakat sevilen sevmeyi beceremiyorsa Afrodit
sevenin kucağında koca bir sevda kalır
ve gurbet
farklı diyarlarda tekrar yetişir
ve ben katlanamıyorum Afrodit
özlemin bir çığ gibi büyürken içimde
korkuyla yaşamaya çalışmaktan yoruldum
yalnız şunu anla ki Afrodit
bir ateş ne kadar erken sönerse
o kadar az zarar verir
bizim imtihanımızın intizarı o kadar yüksek ki Afrodit
kül olmadan ayrılamayız
sevmekten yorulmadım
yalnız
Mecnun'un yâri aşk-ı feda
nedir anlamalıydım
ne olur üzülme Afrdoit
zamanı bir yerde durdurmalıydım
konuşulan konular
geceleri uyutmayan şen sesin
bir yerde susmalıydı
ufukta görünen solgun çehren
benden yana gülsün
yalvarırım ağlama Afrodit
şimdi Baharı yaşa
hüznüne son vererek
rüyalarına geri dön
orada hâlâ beraber olabiliriz
tan yellerinden kopup gelerek
sarmaş dolaş sevişebiliriz
aşkın semayı saran ellerinden
yalnız ayrılık kurtarabilir bizi
artık ben
kuyusunda ağlayan Yusuf'um Afrodit
Züleyha olmaya hazır mısın?
YOU ARE READING
Afrodit
Poetryiçimden geçenleri bilemeyeceksin Afrodit, Sen, beni sevemeyecek kadar güzelsin; Ben, kendimi sende bulabilecek kadar çirkin
