Tweeling van Frenkie

Deel 1

'Yes. Eindelijk vrij.' zucht Britt. 'Ja echt zo. Lekker vakantie.' zeg ik. We lopen naar buiten. We staan bij onze fietsen en Britt zegt: 'Even een laatste selfie.' 'Alsof we elkaar deze vakantie niet zien.' lach ik. Ze heeft haar telefoon al in haar handen.  'Lachen.' zegt ze en ze maakt een foto. 

*zoiets*

Britt zet deze foto op insta. We geven elkaar een knuffel. 'Fijne vakantie.' zeg ik. 'Jij ook. Ik ga je missen en kijk goed naar die knappe Spaanse jongens hé.' Zegt Britt. We moeten allebei lachen. 'Ik ga jou ook missen. Waarom kan je niet gewoon mee?' zeg ik. 'Tja ouders.' zegt Britt terwijl ze rolt met haar ogen. Ik lach. 'Nou ik ga, ik moet m'n koffer ook nog inpakken.' zeg ik met een zucht. 'Succes.  Doeii' zegt Britt. Ik pak mijn fiets en fiets naar huis. Alleen mijn moeder is thuis. Mijn vader werkt bij de politie dus die is niet vaak thuis. Ik zet mijn fiets in de schuur en loop naar binnen. 'Hoi mam.' 'Hoi lieverd. Hoe was het?' vraagt mijn moeder. 'Ja wel goed hoor. Eigenlijk gewoon zoals normaal.' antwoord ik.  Ik pak wat te drinken en ga dan naar boven. 'Wat ga je doen?' vraagt mijn moeder. 'Mijn tas inpakken.' antwoord ik. 'Oh is die nog niet klaar? Je vertrekt morgen al hé, dan moet je wel opschieten. Heb je er zin in?' zegt mijn moeder. 'Ja heel veel zin. Ik heb Frenkie al echt lang niet meer gezien.' zeg ik. 'Ja snap ik. Jammer dat je vader en ik niet meekunnen.' zegt ze. Mijn ouders hebben geen vakantie, dus die konden niet mee naar Frenkie. Mijn moeder werkt namelijk in het ziekenhuis en mijn vader is politieagent. Ik zie er best wel tegenop om alleen te vliegen, maar dat heb ik alleen aan Britt verteld. Ik loop naar boven en pak mijn koffer. Hij is al voor een kwart gevuld met topjes en t-shirt.  Ik pak nog een paar leuke rokjes, broeken en jurkjes. Nog 4 leuke bikini's erbij en dan nog wat andere dingetjes die ik nodig ben in Spanje. Als ik klaar ben probeer ik mijn koffer dicht te maken, maar dat lukt niet echt. Ik roep mijn moeder: 'Mam. Wil je even komen, mijn koffer wil niet dicht.' Ik hoor mijn moeder al naar boven lopen terwijl ze zegt: 'Misschien moet je dan niet zoveel meenemen.' Ik lach. 'Dat kan niet hé. Ik ga de hele vakantie.' Mijn moeder krijgt gelukkig wel mijn koffer dicht.  'Bedankt mam.' roep ik haar na terwijl ze mijn kamer al uit loopt. Ik zet mijn koffer in de hoek neer en ruim mijn kamer een beetje op. 'Y/N eten!' roept mijn moeder naar boven. Ik loop naar beneden. De tafel is al gedekt. 'Eet papa mee?' vraag ik aan mijn moeder. 'Nee die moet werken tot acht uur.' reageert mijn moeder. We eten spaghetti. Na het eten ruim ik de tafel af. 'Hoelaat moet je morgen weg?' vraagt mijn moeder aan me. 'Euhm rond half zeven in de ochtend.' zeg ik. 'Dan kun je beter op tijd op bed gaan, anders ben je morgen heel moe.' zegt mijn moeder. 'Ja dat is wel een goed idee.' Ik loop naar boven en ga even lekker warm douchen. Na het douchen pak ik mijn laptop en ga nog even op mijn bed een serie kijken. Rond tien uur ga ik me klaarmaken om op bed te gaan. Ik zette mijn wekker om zes uur en ga slapen. 

De volgende dag

Ik word om zes uur wakker. Ah ik ben zo moe. Ik kleed me om en doe een beetje make-up op. Ik poets mijn tanden en doe een simpele staart in.  

Dit heb je aan

Ik ontbijt met een broodje. Mijn moeder wou me brengen naar het vliegveld. 'Goedemorgen.' Zegt mijn moeder terwijl ze in haar ogen wrijft. 'Goedemorgen. Ik heb alvast een broodje voor je gesmeerd.' zeg ik terwijl ik wijs naar haar bord. We gaan aan tafel zitten en eten ons ontbijt. We praten wat over hoe het zal gaan in Spanje. Na het ontbijt gaan we ons klaarmaken. Ik doe alleen mascara op en verder niks. Ik poets nog even snel mijn tanden en laat mijn haar lekker los. 'Y/N kom je? Ik ben klaar.' zegt mijn moeder. Ik loop naar beneden. Mijn koffer en tas hadden we gisteravond al in de auto gezet dus we stappen nu gewoon in de auto. We rijden in ongeveer  anderhalf uur naar het vliegveld. Daar aangekomen mocht mijn moeder niet verder want zij ging niet vliegen. We gaven elkaar een dikke knuffel en namen afscheid. Toen hoorde ik iemand die mijn naam riep. 'Y/N Wacht!' Ik herkende die stem gelijk. Ik draaide me om en was verbaasd haar hier te zien.