အချစ်ကြမ်းကြမ်း

Part-10

"သတ်လိုက်ပီးရင်အလောင်းကိုခုတ်ပြီး ဂုတ်ကျားတွေကိုပြန်ပို့ပေးလိုက်''
"လုပ်ပေးပါ့မယ်စိတ်လျော့နော်''

ကျေနပ်သယောင်ပြုံးပြပြီး မြေအောက်ခန်းထဲကတက်လာတော့
တံခါးပေါက်မှာသူ့ကိုသတ်မတတ်မျက်လုံးများနှင့်ဆီးကြိုနေသည်က
ကောင်းကင်ရဲ့ချစ်လှစွာသောညီမငယ်လေးပင်

"ကိုကိုနင်လွန်မလာနဲ့''
"ဘာကိုလဲ''
"ကိုကျော်ကနင့်လူသတ်လက်နက်လား''
"ဟဘလိုင်းကြီးနေယ်အမ''

လဝန်းသည်းမခံချင်တော့ပါကိုကိုကသိပ်လွန်သည်
လူသတ်တိုင်းကျော်စွာ့ကိုသာခိုင်းသည်
ကိုကို့လက်နှင့်သတ်သည်ကရှားသည်
ကိုကိုသတ်ရင်လည်းအဲ့လူကမချီမဆန့်သေရတာများတော့ ကျော်စွာကပင် ဒိုင်ခံသတ်ပေးနေရသည်

သတိရရခြင်း သူ့လက်ထဲကဆေးထိုးအပ်ပိုက်တွေဖြုတ်ကာ
ပြေးဖို့လမ်းရှာရသည်
ခက်ခက်ခဲခဲသူမအပေါက်လေးတပေါက်တွေ့ခဲ့ရသည်

အပေါက်က ကျဥ်းပေးမယ့် သေးသေးပိစိသူမအတွက်တော့ ထွက်လို့ရနေသည်

ထွက်ပြေးလာခဲ့သည်မှာဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိနိုင်တော့ပေ

"သခင် မမလေးမရှိတော့ဘူး''
'ဘာ''
"ထွက်ပြေးတာလားယောင်းမက''
"ဟုတ်မယ်ထင်တယ်ဆေးထိုးအပ်တွေရောတန်းလန်းကြီးဖြုတ်ထားခဲ့တာ''

ကောင်းကင်မျက်နှာကြီးအတော်တင်းမာသွားသည်ကိုသိသည့် လဝန်းကပင် စရှာဖိူ့သူမခြေလှမ်းရမယ် ကိုကို့ထက်ဦးရမယ်

မင်းကညင်သာပေးလို့မရဘူးဘဲ

ဒီတောကြီးက သူ့နယ်မြေမို့ ဘယ်လောက်မှမရှာလိုက်ရပါ
သူမလေးလည်ပင်းစောင်းကိုရိုက်ချပြီးချီခေါ်ခဲ့လိုက်သည်

လဝန်းဆုတောင်းမပြည့်လိုက်ပါ ယောင်မလေးတယောက် မချီ့မဆန့်ပါသွားရပြီ
ကိုကို့အကြောင်းသူမသိသည် ဘယ်လောက်ချစ်ချစ်သူ ရက်စက်နိုင်သည်

ထိုဟာကိုလဝန်းကိုယ်တွေ့ပငိ
လဝန်း၁၇နှစ်သမီးလေးတုန်းက ကိုကိုနဲ့ကျော်စွာက၁၉ရှိနေပြီ

ကျော်စွာကလဝန်းအတွက်ရေခ​ဲမုန့်ဝယ်ပေးရင်းလဝန်းကိုမေ့ခဲ့သည်မို့
တရက်လုံးမိုးရွာထဲ ဒူးထောက်နေထားရသည်