"ဘယ်သွားမလို့...."

"မောင်တို့ ချစ်နေကျ အခန်းလေးကိုပဲလေ.."

"ဒီ..ဒီမှာပဲ..."

"No...မောင်အသစ်အဆန်းလေးလုပ်ချင်လို့..."

သဲကြင်ယာလဲ ရာဇာရင်ဘတ်ထဲမျက်နှာတိုးကာ ဝပ်နေလိုက်လေတော့တယ်..

သူ ရာဇာကို ချစ်တယ်....ငြင်းဆန်ချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး...စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ချင်တယ်..ရာဇာမရှိရင် မနေနိုင်တော့သလို...ပိုတိကျတာက ရာဇာဒဏ်ရာဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ ချစ်မှန်းသိလိုက်တာပင်...ရာဇာကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး...

ရာဇာမှာလဲ သဲကြင်ယာ ပုံစံလေးကြောင့် ပိုတိုးပြီး ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာခဲ့တယ်...

အဲ့နောက် အခန်းလေးထဲရောက်တဲ့အခါ....

"သဲငယ် ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်...."

သဲကြင်ယာလဲ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေတယ်...

"အက်ျီချွတ်..."

"ဟင်..."

"ချွတ်လိုက်..."

ဒီလိုချိန်မှာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စိတ်ရှိတဲ့ ရာဇာကြောင့် သဲကြင်ယာလဲ အက်ျီချွတ်လိုက်လေတယ်....

ရာဇာက အံဆွဲထဲက ကြိုးစအမည်းလေးယူကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့လေတယ်...

ပြီးနောက် သဲကြင်ယာမျက်လုံးကို ကြိုးစနဲ့ချည်လိုက်လေတယ်...

"ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ..."

ရာဇာက ပြန်မဖြေပဲ သဲကြင်ယာကို ပလက်လှန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ တက်ခွထားလိုက်တယ်...ပြီးတော့ လက်ထိပ်ယူပြီး ကုတင်တိုင်နဲ့တွဲခတ်လိုက်လေတယ်....

"ရာဇာ..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..."

"သဲငယ် မောင်ကြမ်းတမ်းမိရင် တောင်းပန်ပါ တယ်နော်..."

ရာဇာက ပထမဆုံး သဲကြင်ယာနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်လေတယ်...နမ်းရုံတင်မဟုတ် ခံတွင်းထဲထိဝင်ကာ သဲကြင်ယာရဲ့လျှာလေးကိုပါ စုပ်ယူနေလေတယ်...

"အွတ်...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...."

အဲ့နောက် ရင်ဘတ်၊ရင်ညွှန် နေရာစုံမကျန် တတိတိကိုက်ပြီး အမှတ်အသားတွေပြုလုပ်နေလေတယ်...

ကိုကိုက ကျွန်တော့်အပိုင် (Completed)Where stories live. Discover now