لعنه الحب

البارت الثامن

دخلت داليا وكملت نومها ومأخدتش بالها هى نايمه فى حضن مين

شافتها فجر وهى داخله اوضه آدم

=ايه الارف ده وعاملى فيها مبيحبش الستات وهو سافل

نزلت وخرجت الجنينه لقته خارج من البسين

سرحت فى عضلات بطنه السداسيه وعضت على شفايفها

يخربيت كده مكنش باين عليه خالص انه موز كده

آدم : واقفه عندك سرحانه فى ايه

فجر: سرحانه فيك

آدم باستغراب: فيا ازاى يعنى

فجر: استغربت لما شوفتك هنا بصراحه اصل يعنى من

شويه شوفت داليا لابسه من غير هدوم ودخلتلك الاوضه شاطر بس تعد تقولى متخرجيش من اوضتك بالهدوم دى

آدم: انتى هبله يابت انتى ولا بتقولى اى كلام

فجر: وانا هعمل كده ليه انا ماليش دعوه بحياتك

الشخصيه بس عيب اللى بحصل ده روح البس حاجه

آدم: بقا حتت عيله زيك تقولى انا عيب

فجر : انا مش عيله انا عندى ١٧ سنه

آدم: بردو عيله وكدابه كمان واقفه تراقبيني ولما شوفتك بتقولى اى كلام

فجر : تعالا معايا واخدته من ايده وطلعت اوضته

اتفاجأت لما لقت احمد نايم صدره عريان وداليا نايمه جمبه

آدم: ينهار اسود ده بجد

فجر بهمس: هو كلكم عضلات كده

آدم: بتقولى حاجه

=علشان تصدق ان مش بكدب

آدم: تمام انا فهمت

فجر: احمد مظلوم انا شيفاها بتتسحب وتدخل ومعرفش ان احمد هنا اصلا

دخل آدم وصحى احمد

احمد : آدم هو انا كل اما انام تصحينى

آدم: ايه جاب داليا هنا

احمد بص جمبه  اقسم بالله انا مظلوم

فجر: اه مظلوم

آدم: على اوضتك يافجر

=لا مش همشى من هنا

صحيت داليا وتفاجأت ب احمد جمبها وفجر وآدم واقفين

داليا: ايه اللى جابنى هنا

فجر بصتلها بتعجب :  نعم ياختى انتى اللى جيتى

بنفسك تتحرشى بالولا المسكين وهو نايم مش حاسس انه بيفقد اعز مايملك

احمد ضحك على كلامها

أدم : عاوز افهم ايه جابك هنا

داليا: احمد بعمل اى فى سريرك اصلا