𝐀 𝐭𝐡𝐫𝐞𝐚𝐝 | Kerem Aktürkoğlu

Özel Bölüm 1

"Uyumamışsın."

Yorgun çıkan sesi gülümsememi sağlarken başımla onayladım. Genellikle onu beklerken uyumazdım ve bu sohbet prosedür gibi bir hâl almıştı.

"Uyumayacağımı biliyorsun."

Kerem bana doğru adımlamış, kollarını belime dolamıştı. Islak saçları tenime değerken saniyelik ürpermiştim. Yine de kollarımı boynuna dolamış, ona sıkı sıkı sarılmıştım. Keremin baba olacağı gerçeği dilime geliyor, bu güzel haberi şimdi vermemek için dilimi ısırıyordum.

Kolları tenimden ayrılırken belimle olan bağlantısını fazla kesmemiş, eliyle beni salona yönlendirmişti. İkimiz de koltuklara oturmuş, birbirimize bakıyorduk.

"Bu akşam çok iyiydin."

Kerem söylediğime minik bir tebessümle cevap vermişti. Her maç sonunda onu buna söylüyordum fakat o objektif olmadığımı düşünürdü.

"O kadar da iyi sayılmazdım."

Keremin sıkıntılı çıkan sesi içimde huzursuzluk yaratırken onu göğsüme çektim. O da bu hareketime karşı çıkmamış, kollarımın arasına girmişti. Ellerim ıslak saçlarının arasına gittiğinde parmaklarım çoktan saç tutamlarını okşamaya başlamıştı.

"Canımın içi," diyerek dudaklarımı araladım. "Elinden gelenin en iyisini veriyorsun sahada. Verdiğin mücadeleyi kimse küçümseyemez, bu yüzden sende küçümseme."

Kerem söylediklerimle derin bir nefes almış, tüm bu söylediklerime karşı sessiz kalmayı tercih etmişti. İçten içe tüm bu söylediklerimi önemsediğini biliyordum. Ona destek olma işim evlenmemizden ve biz tanışmadan önceye dayanıyordu.

"Hem çok fazla eleştirilirsen fake hesabımdan gelirim. Bu yola bir baş koydum seni kimseye yedirmem, unuttun mu?"

Kerem söylediklerime karşı kollarını daha sıkı dolamıştı. Bu onun kendini üzgün hissettiğinde ki teşekkür etme biçimiydi. Her duyguya göre bana başka sarılıyordu.

Sessiz geçen birkaç dakikanın sonunda ikimiz de susmuştuk. Ellerim saçlarının arasında dolanıyor, bugün öğrendiğim şeyle beraber dudaklarımı sıkı sıkıya bastırıyordum.

Kerem göğsümden kalktığında bakışlarımız yeniden bir araya gelmişti. Gözlerinde gördüğüm yorgunluk bana da yansırken bu haberi şimdi vermenin daha doğru olacağını anlamıştım. Çünkü bu minik şey sadece bana değil, babasına da iyi gelmeliydi.

Kereme bir saniye diyerek odadan ayrıldığımda koşar adım odamıza gittim. Birkaç ay önce taraftarlardan birisi evimize Galatasaray ve arkasında baby Aktürkoğlu yazan bir forma göndermiş, ikimiz de şimdi zamanı olmamasına rağmen saklamayı seçmiştik.

Böyle bir haberi nasıl verebilirdim bilmiyordum ama aklıma bundan daha güzel bir yöntem gelmiyordu. Odamızda bulunan gardroba yöneldiğimde hızla sakladığımız formayı çıkardım. Küçük bir şey olduğu için tişörtüme saklamayı seçerken cebimde duran testi kontrol ettim. İkisi de hazır olduğunda yeniden salona dönmüştüm.

Kerem gelmemle kafasını telefondan kaldırırken gülümseyerek yeniden yanına oturmuştum. Ellerime uzanan Kerem yeniden göğsüme yattığında tişörtüme sakladığım formayı hissetmemesi için karnımı içeriye doğru çekmiştim.