ငါ လူသားမဟုတ်တော့ဘူး

Chapter 2

ယခုအချိန်တွင် တက်ခ်ဇက်များထံမှ ပြေးနေရသော ကုဟွိုက်၏ရင်ထဲတွင် အတွေးတစ်ခုသာရှိသည်။

သူ ထပ်မပြေးနိုင်တော့ပေ။

လှိုဏ်ဂူက မှောင်မိုက်လွန်းနေ၍ ရှေ့မှလမ်းကို မမြင်ရသော ကုဟွိုက်အတွက် မလွယ်ကူလှပေ။

ထို့အပြင် လှိုဏ်ဂူက ကြီးမားလွန်းလှသည်။ ကုဟွိုက်က ဂူအပြင်ဘက်ကို ပြေးနေသည်လော ထွက်ပေါက်ကို ပြေးနေသည်လော မသိတော့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် ဂရုမစိုက်နိုင်သေးပေ။

အကယ်၍ ရှင်သန်ရန် အခွင့်အရေးက နည်းပါးလွန်းလျှင်ပင် ကြိုးစားခြင်းက မကြိုးစားပဲ ထိုင်နေသည်ထက် ပိုကောင်းသည်။

သို့ရာတွင် လမ်းကိုသေချာမမြင်ရသောအခြေအနေ၌ အရှိန်မလျှော့ပဲ ပြေးလွှားနေခြင်းကြောင့် ကုဟွိုက်က ကျောက်ခဲတစ်လုံးကို သတိမထားမိပဲ တိုက်မိသွားပြီး သူ့‌ညာဘက်ဒူးခေါင်းက မြေပြင်နှင့် တိုက်မိသွားခဲ့သည်။

" အာ့..."
အားဖြင့်ပစ်လဲကျသွား၍ ကုဟွိုက်အော်မိသွားသည်။

၎င်းက နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ်သံဖြစ်သည်။ သူ့နောက်မှ လိုက်နေသော တက်ခ်ဇက်များက အသိဉာဏ်များများမရှိလျှင်ပင် ၎င်းကိုသိကြပေသည်။

ထိုနားလည်မှုကြောင့် တက်ခ်ဇက်များက သူတို့ အပြင်းအထန်ဒဏ်ရာရချိန်တွင်သာ ဖြစ်လေ့ရှိသော သွေးရူးသွေးတန်းအနေအထားသို့ ကျရောက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားရသည်။ သူတို့လည်ချောင်းများမှ ခြိမ်းခြောက်သံသဲ့သဲ့ထွက်လာပြီး ကတ္တီပါနီရောင် မျက်လုံးအိမ်များက သွေးဆာနေသည့် သတ်ဖြတ်လိုစိတ်များ တငွေ့ငွေ့တက်လာသည်။

လူငယ်လေး၏ နာကျင်စွာအော်ဟစ်သံက ထိုတက်ခ်ဇက်များအတွက် မဟာလှုံ့ဆော်မှုကြီးဖြစ်သည်။ သူတို့က ထိုသို့သောအရာမျိုးကို သည်းမခံနိုင်သော်လည်း သူတို့၏ရန်သူဖြစ်မည့်ပစ်မှတ်ကို ရှာမတွေ့ပေ။

ကုဟွိုက်ကလဲကျသွားသဖြင့် ပြေးနေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ရသည်။ သူ့နောက်လိုက်နေသော တက်ခ်ဇက်များက သူ့ကိုတစ်ကြိမ်ဝန်းရံလိုက်ပြန်သည်။