Οικογένεια Μαρκέτου

" Αγάπη μου... "

Ο Δημήτρης είχε βγάλει όλο το βράδυ σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι της Άννας , κρατώντας της το χέρι . Μέσα στο βράδυ είχαν έρθει οι νοσοκόμες και είχαν πάρει την μπέμπα , ώστε να μπορέσουν να κοιμηθούν και το πρωί θα τους την ξαναεφερναν .Η Άννα άνοιξε λίγο τα μάτια της και είδε τον Δημήτρη δίπλα της . Ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της .Ο Δημήτρης ακόμα κοιμόταν .Η Άννα  έσφιξε λίγο το χέρι του .Ο Δημήτρης ανοίγω κλείσε ελάχιστα τα μάτια του .Το βλέμμα του έπεσε στην Άννα . Μόλις την είδε κατευθείαν χαμογέλασε .
Δ - Καλημέρα αγάπη μου . Πως αισθάνεσαι;
Α - Μια χαρά είμαι αγάπη μου .Αν και μου φαίνεται εσύ στριμωχθηκες λίγο στην καρέκλα , είπε γελώντας .
Δ - Μην ανησυχείς , είπε χαμογελώντας ,Μια χαρά κοιμήθηκα .
Α - Τι ώρα ήρθαν και πήραν την Μυρτώ ;
Δ - Νομίζω ήταν κατά τις τρεις τα μεσάνυχτα . Αλλά μην ανησυχείς σε λίγο θα μας την φέρουν .
Α - Είναι πραγματικά το πιο όμορφο μωρό που έχω δει ποτέ , είπε συγκινημένη
Ο Δημήτρης σκούπισε τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της Άννας με το χέρι του .
Δ - Αφού εμοιασε στην μητέρα της , γίνεται να μην είναι όμορφη , είπε και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του .
Α - Σταματά ... κάνεις την κατάσταση χειρότερη , είπε κλαίγοντας και γελώντας ταυτόχρονα .
Τότε χτύπησε η πόρτα.Ηταν ο γιατρός της Άννας.
Γ - Καλημέρα σας !
Α,Δ - Καλημέρα γιατρέ !
Γ - Πως νιώθεις Άννα μου ; Πονάς καθόλου ;
Α - Ελάχιστα , αλλά νιώθω εντάξει .
Γ - Αν θέλεις μπορείς να σηκωθείς να περπατήσεις λίγο .Θα σου κάνει καλό . Μπορείτε επίσης αν θέλετε να πάτε και στην αίθουσα νεογνών να δείτε την κόρη σας .
Δ - Γιατρέ , σήμερα θα πάρει η σύζυγος μου εξιτήριο ;
Γ - Πολύ πιθανόν .Θα της κάνουμε κάποιες τελευταίες εξετάσεις για να σιγουρευτούμε ότι όλα είναι καλά και θα μπορέσετε να πάτε στο σπίτι σας .Αν δεν με χρειάζεστε κάτι άλλο θα φύγω .
Α - Όχι όλα είναι καλά . Ευχαριστούμε πάρα πολύ γιατρέ .
Γ - Η ευχαρίστηση είναι δικιά μου , είπε χαμογελώντας τους και κλείνοντας την πόρτα πίσω του .
Δ - Δώσε μου το χέρι σου .
Α - Μπορώ να σηκωθώ και μόνη μου .
Δ - Άννα ,την κοίταξε με βλέμμα γεμάτο αγανάκτηση.
Α - Εντάξει , εντάξει , είπε γελώντας δίνοντας του το χέρι της.
Δ - Προσεκτικά...., είπε τυλίγοντας το άλλο  χέρι του γύρω από την μέση της βοηθώντας την να σηκωθεί .
Α - Θέλω να πάμε να δούμε κατευθείαν την Μυρτώ μας .
Δ - Ότι θέλεις θα κάνουμε αγάπη μου  ,της είπε και την έπιασε το χέρι .
Όταν έφτασαν στην μονάδα νεογνών κατευθείαν αναγνώρισαν την Μυρτώ τους .
Α - Κοίτα την πόσο ήρεμα κοιμάται , είπε χαμογελώντας . Είναι πραγματικά ένας μικρός άγγελος .
Δ - Ναι ... είναι ένα... πράγματι ένα αγγελούδι ...., είπε αγκαλιάζοντας την Άννα .
Α - Ξέρεις τι θυμήθηκα ;, είπε ενώ στήριζε το κεφάλι της στο στήθος του
Δ - Όχι ...για πες μου .
Α - Θυμήθηκα τότε όταν είχα λυποθυμησει και με είχατε φέρει στο νοσοκομείο ...το επόμενο πρωί... είχα καταλήξει σε αυτό ακριβώς το σημείο ... μπροστά στην αίθουσα νεογνών και χαζεύαμε τα μωράκια...και σου είχα πει πως μόνο με εσένα ήθελα να κάνω οικογένεια ...και τώρα μετά από δύο χρόνια ... είμαστε πάλι εδώ ... αλλά αυτή την φορά κοιτάμε το δικό μας μωρό ..., είπε συγκινημένη