Invisible String

message in a bottle ➰

"Tamam, pardon."

Taylor yeniden bağdaş kurarak Jack'in karşısına otururken bir yandan da telefonuna bakıyordu. Bu hamleyi yapmıştı ama bundan sonra o bildirim gelene kadar hep telefona bakacak ve bekleyecekti. Onu zor bir süreç bekliyordu.

~ • ~

"İnanamıyorum ya, basbayağı kendi elleriyle mi imzaladı yani?"

Joe tepesinde bağıran kardeşini susturmaya çalışıyordu.

"Sessiz ol ya, annemler duyacak şimdi."

Patrick'in mutluluğunu sessiz yaşaması imkansızdı.

"Abi inanamıyorum, gerçekten! Beatrice buna bayılacak, ona verebileceğim en güzel hediye."

"Ben de çok mutlu oldum. Selamımızı da söylemeyi unutma ama."

"Tamam tamam, tabii ki söylerim." dedi Patrick, plağı özenli bir şekilde hediye paketine yerleştirmeye çalışırken. "Harika ya! Mutluluktan ağlayacak."

Joe hiçbir şey söylemeden sadece gülümseyerek kardeşinin hareketlerini izledi bir süreliğine. Plağa baktıkça Taylor'ın halının üzerinde oturmuş onun üzerine yazı yazdığı hali gözlerinin önüne geliyordu. Onu çok özlemişti.

Patrick hediyeyi rafına kaldırdıktan sonra yatağın üzerine, abisinin yanına uzanırcasına oturdu.

"Eee, siz bayağı arkadaş mı oldunuz yani?" diye sordu, merakına yenilerek.

Joe güldü.

"Sayılır."

"Konuşuyor musunuz hala?"

"O da sayılır. Yani, konuşuyoruz evet."

Uzun süredir oyunda hamle yapmadığını hatırlayınca duraksadı. Telefonu odasında bırakmamış olsaydı şu anda yapabilirdi.

Patrick hiçbir şey anlamıyordu.

"Ne demek sayılır ya?"

"Ya karışık işte, boş ver." dedi Joe, anlatmamakta kararlıydı. Bunu Patrick'e anlattığı anda tüm aileye yayılacağından emindi.

Ayrıca birilerine ne olduğunu anlatabilmesi için önce kendisinin anlaması gerekiyordu, bunu da henüz başaramamıştı.

Tek bildiği şey New York'ta yaşadığı hiçbir şeyin aklından bir saniye bile çıkmamasıydı. Belki de hiçbir zaman aklından çıkmayacaktı.

~ • ~

"Is this the end of all the endings?
My broken bones are mending
With all these nights we're spending"