Bölümün sonuna doğru (Cem Adrian Kül) şarkısını dinlemenizi öneriyorum iyi okumalar...
Ateşle balkonda otururken çok geç olmuştu o yüzden yatağıma gitmiştim, sabahın ilk saatlerinde kahvaltı hazırlamak için erken uyanmıştım. Herkes uyuyordu bende aşağıya indim ve kahvaltı hazırlamaya başladım, her zaman ki gibi Ateş herkesten önce uyanmıştı, genelde sabahları ilk Ateş uyanırdı en sonda tabi ki de Can...
"Güzelim yorulmasaydın, ben yapardım."
"Yok ya elimemi yapışacak hem yorulmadım."
"Tamam, tamam bende yardım edeyim." dedi ve hazırlamaya başladık.
"Ateş eski evde ki eşyaları yeni eve ne zaman taşıyacağız?"
"Ben onu hallettim dün bütün eşyalarımızı yeni eve taşıttırdım."
"Ya sen ne zaman o işi yaptın." dedim gülerek "Ben çok hızlıyımdır." dedi gülerek...
Ozan="Ooo gençler erkencisin."
"Evet sizin için erken uyanıp kahvaltı hazırladık." dedim
Ozan="Ellerinize sağlık."
"Ee Ozan diğerleri uyanmadı mı."
Ozan="Yok kardeşim uyanmadılar, uyandırıp geliyorum."
"Tamam kardeşim."
Ozan diğerlerini uyandırmaya gitmişti bizde sofraya geçip onları bekledik. Burak="Günaydın herkese."
"Sanada günaydın Burak."
"Günaydın kardeşim."
Herkes masaya geçip yemeğe başlamıştı, Mert="Ee Ateş ne zaman taşınıyoruz?"
"Bugün taşınıyoruz."
Can="Nee hemen mi?"
"Evet Can niye bu kadar şaşırdın ki?"
Can="Yok hayır, yani çok hızlı oldu da ondan dedim." Ateş gülerek "Ah Can hiç mi değişmiyceksin." O sırada biz de onların konuşmasına gülüyorduk...Herkes yemeğini bitirmişti bizde mutfağı toplamıştık,"Güzelim sen Pelinle yukarıda ki eşyalarınızı alın bizde eşyaları toparlayalım."
"Tamam Sevgilim." dedim gülerek, Sevgilim kelimesini ilk defa söylüyordum...Biz Pelinle eşyalarımızı tolarladıktan sonra aşağıya indik Ateş, "Hazırsanız gidelim." dedi ve beraber çıktık. Kısa bir yolculuktan sonra yeni eve gelmiştik, eve ufak tefek eşyaları yerleştirdikten sonra çok yorulmuştur o yüzden nescafe içerek sohbet ettik... Akşam herkes odalarına gitmişti ben Ateşle aynı oda da kalıyordum," Ben üstümü değiştireyim."
"Tamam güzelim." Bende üstümü değiştirdim ve yatağa geçtim Ateşle aynı yerde yatıyorduk, "Ateş hatırlıyormusun tanıştığımız günün akşamı sen koltukta uyurken kabus görmüştün, ne görmüştün de korktun?"
"O gün rüyamda ev ateşleniyordu herkes evden çıkmayı başarmıştı ama sen yoktun Denizim sana doğru koşarken zaten uyanmıştım..."
"Merak etme Sevgilim ben seni her ne olursa olsun bırakmayacağım." dedim göğsüne yatarak "Bende Seni bırakmayacağım güzelim bende..."
Sabah güneşin gözüme vurmasıyla uyandım, Ateş başımda bana bakıyordu "Günaydın Sevgilim." dedim yanağımdan öperek... "Üstümüzü değişelim de kahvaltı için malzeme almaya gidelim olur mu?"
"Olur Sevgilim gidelim." dedim ve yataktan kalkıp üstümü değişmeye gittim "Hazırım gidelim." dedim ve aşağıya indik tam kapıdan çıkacakken karşımızda o adi herif vardı... "Benden kurtulacağınızı mı sandınız." dedi sinsice nerden bizi bulduğunu bilmiyordum, "Bak burdan defol git, kimseye zarar vermene izin vermiyeceğim."
"Deniz benimle geliyorsun."
"Hayır ben seninle hiç bir yere gelmiyorum." dedim sinirle "Geliyormusun gelmiyormusun?" dedi silahını çıkararak ben Ateşin önündeydim "Hayır gelmiyorum."
"Benden günah gitti." dedi ve o sırada Ateş önüme atladı ve PAT Ateş kollarıma düştü kanlar içinde... "ATEŞŞ SEVGİLİM SAKIN BAK SAKIN LÜTFEN DAYAN." dedim ağlayarak ve öbürlerine haber vermeye gittim. "CAN, MERT,BURAK,OZAN,PELİN ÇABUK YERİŞİN."
CAN="Noluyo ya."
"A-Ateş vuruldu, daha fazla bekliyemeyiz çok kan akıyor lütfen yardım edin."
Can="N-Nee, Ateş mi vuruldu."
O sırada herkes uyanmıştı, Ateşi arabaya yerleştirdiler ve hastaneye doğru yol aldık "DAYAN SEVGİLİM LÜTFEN BİZİM İÇİN DAYAN..." Hastaneye gelmiştik uzun bir aradan sonra Ateşin kanı daha da fazlalaşmıştı
Doktor="ACİL SEDYE GETİRİN HEMEN." Ateşi sedyeye taşımışlardı ve hemen ameliyathaneye kaldırmışlardı...Kendimi hiç iyi hissetmiyordum başım çıkacak gibi ağrıyor, Can="Deniz bu nasıl oldu?" dedi ağlayarak bende olan biten herşeyi anlattım, Can="Allah onun belasını versin piç adam..." herkes ağlıyordu ameliyattan 2 saat geçmişti, o sırada doktor geldi umutsuz bir şekilde diyeceği şeyi duymak istemiyordum, Doktor="Malesef Ateş Beyi kaybettik başınız sağ olsun..." duyduğum kelimeleri idrak edemiyordum ağlayarak "HANİ BENİ BIRAKMIYACAKTIN, NEDEN ŞİMDİ GİTTİN?" dedim, beynimden kanlar fışkırıyordu resmen o sırada Pelin geldi yanıma bana bağırarak "HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN HAYATIMIZA GİRDİĞİN GÜNDEN BERİ BİR KERE BİLE YÜZÜMÜZ GÜLMEDİ ŞİMDİ NE OLDU ATEŞİ KAYBETTİK HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN..."
Burak="Pelin görmüyormusun hepimiz perişanız kızın üstüne gitme." Hiç kimseyi duymuyordum yere oturmuş perişan bir halde ağlıyorduk benim canım bile sevdiğim gitmişti nasıl iyi olabilirdim... Hayat bazen çok sevdiklerimiz bile alabiliyor keşke almasaydı diyoruz ama alıyor, Ateşi aldığı gibi...
1 Hafta Sonra
Ateş gittiğinden beri hiç iyi değildim her gün sakinleşmek için ilaç veriyorlardı ğama hiç bir etkisi yoktu benimle beraber herkes öyleydi hep beraber ölü gibiydik... O adi, piç adamı sorarsanız hapisteydi ama hapiste olması hiç bir şeye yaramıyordu çünkü Ateş yanımda değildi...Ateşi çok özlüyordum onunla hayaller kuruyordum ama adı üstünde hayaller... Bugün Ateşin mezarına gidecektim her gün gittiğim gibi... Hazırlanıp Ozandan rica ettim beni götürmesi için hep Ozan getirirdi bazen de diğerleri, sonunda mezara gelmiştik, ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum ama malesef ki ağladım "Ateş Sevgilim ben geldim, seni çok özledim, hadi kalk gidelim, keşke olsan yanımda kokunu koklasam, ama yoksun..." mezarlıktan sonra eve gelip ilaçlarımı verdiler ve uyumaya çalıştım ama olmadı Ateş aklımdan çıkmıyordu, siz, siz olun sevdiklerinize değer verin acımasız dünya sevdiklerimizi bile alabiliyor... Bizim de hikayemiz asıl şimdi bitti... Seni çok Seviyorum Sevgilim...
Selam Arkadaşlar, umarım bölümü beğenmişsinizdir, benim için yazması çok zordu hem duygusal şeyler yazıp hem de duygusal bir dizi izlemek aşırı duygusaldı, Sessizliği çok severek yazmıştım şimdi veda etme zamanı okuyan herkese çok teşekkür ederim ❤️ Vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum yeni hikayemizde görüşmek üzere...❤️
