VİŞNE

Bölüm 22: İçimizdeki Stalker

------
Selamlarr bebeklerimmm..

Son bölümlere ilgi fazla olmasına rağmen yorumlar çok az.. Halbuki ben okunma sayısından veya oy almaktan çok yorum bekliyorum sizden.. Hikayeyle ilgili ne düşünüyorsunuz, neler bekliyorsunuz, neleri beğendiniz bunları bilmek istiyorum. Sizin yorumlarınız benim yazma isteğimi arttırıyor. Ama fark ettiyseniz normalde günde iki bölüm atmama rağmen son bir kaç gündür hep bir bölüm atıyorum. Bu yüzden lütfen bol bol yorum yapmaktan çekinmeyin <3

Sizleri çok ama çok seviyorum.

Keyifli okumalar..

------
------

Bölüm 22: İçimizdeki Stalker

Sorduğu soru yüzümde büyük bir gülümseme oluştururken "Galiba seviyorlar.." dedim keyifle.

Ağzımdan çıkan iki kelime beni delicesine mutlu ederken çalan telefonumla kendime gelip ekrana baktım. Annem arıyordu.. Zaten şuana kadar aramamış olması büyük bir mucizeydi.

Teyzemi düşünmekten aramamıştı muhtemelen bunca saat.

Lucio'nun yanından kalkarken "Annem.." dedim çalan telefonum için açıklama yapar gibi. "Hemen dönerim.."

Onları salonda bırakıp koridora doğru yöneldiğimde annemin meraktan ölmemesi için hızlıca açtım telefonu.

"Efendim."

"Defne!"

Sesindeki heyecan beni gülümsetirken "Efendim anneciğim?" dedim tekrar.

"Defne, teyzenin bebeği oldu biliyor musun?"

Kendi kendime "Biliyorum, zaten onun için gittiniz." desem de "Öyle mi?" dedim anneme. "Nasıl peki? İyi mi? Teyzem ne yapıyor?"

"Uyuyor şimdi.. İkisi de iyi, merak etme. Yalnız bu bebek aynı ben!"

Annemin söylediği şeye kahkaha atarken "Eminim öyledir!" dedim. "Bana fotoğrafını atsana.."

"Atarım.." dedi annem. Sonra o malum sorulara geldi sıra. "Sen ne yaptın, her şey yolunda mı?"

"Evet.. Gayet iyiyim. Arkadaşlarımlayım şimdi."

"Arkadaşların?" dedi annem soru sorar gibi.

"Evet." dedim sırıtarak. "Arkadaşlarım. Beğenemediniz mi hanımefendi?"

Annem söylediğime gülerken "İyi iyi.." dedi. "Dikkat ediyorsun değil mi? Bak gece kapıyı kilitlemeyi unutma! Ocağı falan da açık bırakma.. Biz bir kaç güne geleceğiz zaten.. Eğer korkuyorsan s-"

"Anneeee.. Ya iyiyim, dikkat ediyorum. Ve korkmuyorum, merak etmee.. Aklın bende kalmasın, teyzemlerle ilgilen, tamam mı?"

Annem ufak çaplı isyanıma "Aman tamam!" dedikten sonra kısa bir veda faslıyla kapattı telefonu.

Telefonu cebime koyup salona döndüğümde herkes hararetli bir tartışmanın içinde gibi görünüyordu. Ben ne olduğunu anlamaya çalışarak yanlarına yaklaştığımda "Aha!" dedi Buğra. "Defne de geldi.. Gel, gel bak sevgilini sınıyoruz."

"Ne?" dedim hiçbir şey anlamayarak.

Lucio bana dönüp "Defne.." dedi. "Bunlar diyor ki, seninle evlenebilmem için babandan seni istemem gerekiyormuş. Doğru mu bu?"

Kendimi tutamayıp gülmeye başladığımda "Ya siz deli misiniz?" dedim. "Niye bunu konuşuyorsunuz? Daha çok var oralara.."

"Olsun!" dedi Can. "Öğrensin çocuk."