Bu gün yine hayattan bikmis bi durumdaydim.Bugun her zamankinden daha kotu hissediyordum sanki,ama olum gelene kadar kendime bi sozum vardi;
"Her ne olursa olsun hayata,zamana ve arkadaslarima inat dimdik durcam"
Bu belki biraz zor olabilir ama kendimi teselli etmem lazimdi.Hayat gercekten cok xordu zaman su gibi akip geciyordu.Mutsuzluk pesimden geliyordu.Neden bilmem ben hic icten gulemedim.Yazik degilmiydi bana,yazik degilmiydi kaderime.Ama dedigim gibi hersey kader.Doktorlar,hep akamdan konusuyor,gercekten iyilesememekten korkuyorum...
