ဘုရားငါးဆူမွျပန္လာသည့္ေနာက္ေန႕မွစ၍ ေထြးေမာင္ႏွင့္ေဇအံ့ညီတို႔ မဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ေခ်။
ေကာင္းခန့္ႏွင့္ေမအံ့ပန္းခ်ီတို႔က စကားစျမည္ေျပာရန္လာေခၚေသာ္လည္း
ရင္ၾကပ္ေနလို႔ ေနမေကာင္းလို႔ဟူသည့္
အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ေထြးေမာင္က
မလိုက္ေပ။
ေဇအံ့ညီမွာလည္း ထိုေနာက္ေန႕မွစ၍
ရန္ကုန္မွအတြင္းေရးမႉးပို႔လိုက္သည့္
အေရးအလြန္ႀကီးသည့္အလုပ္fileမ်ားကို laptopတစ္လုံးျဖင့္ လုပ္ေနရသည္မွာ
ထမင္းစားခ်ိန္အိပ္ခ်ိန္မွလြဲ၍ က်န္သည့္
အခ်ိန္ေတြမွာ အနားမရွိ မအားလပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
သူတို႔လုံးဝမေတြ႕ျဖစ္သည္မွာ ယေန႕ဆိုလွ်င္သုံးရက္ခန့္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
"ေမာင္ေထြးေရ .. လက္ေဆးေရဆင္းခပ္ထား
ေပးဦးေနာ္။ မမႀကီး ေရႏြေးဆူတာေစာင့္ၿပီးလက္ဖက္ေျခာက္ခပ္ခ်င္လို႔"
"အလတ္ကေလးက ဘာလုပ္ေနလဲ။"
မမႀကီးအသံႏွင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကိုေလးအသံကထြက္ေပၚလာသည္။
" အလတ္မက ေနာက္ေဖးမွာ အတို႔ခူးေနတယ္ဟဲ့။ လက္ေဆးေရေလးခပ္ခိုင္းတာပါဟယ္။ဝင္းနိုင္ဦးတို႔ပိုကဲလာရင္လည္း
ႏွစ္ေယာက္မရွိေတာ့ဘူးေဟ့"
ေရႏြေးအိုးထဲမွ ေရႏြေးပူကို ဓာတ္ဘူးထဲသို႔
ငွဲ႕ေနရင္းမွ အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ မမႀကီးက မဲ့ကာ႐ြဲ႕ကာေျပာသည္။
" ပိုတာမဟုတ္ပါဘူးမမႀကီးရဲ႕။
ေမာင္ေထြးကအရင္ရက္က ရင္ၾကပ္ေနတာ
ေရေတာင္ခုေန႕မွျပန္ခ်ိဳးတာကို ေရထပ္ထိရင္ အေအးျပန္မိမွာစိုးတာဗ်။"
" ကဲသမွဝင္းနိုင္ဦးရယ္။"
မမႀကီးကထိုမွ်သာထပ္ဟစ္ၿပီး အသံၿငိမ္သြားသည္။ မီးဖိုထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲ ပြစိပြစိေရ႐ြတ္ရင္း ကိုေလးကို ေျပာဆိုေနမည္မွာလည္း မလြဲဧကန္ပင္။
မမႀကီးႏွင့္ကိုေလးက သူႏွင့္ပတ္သက္တိုင္းအၿမဲထိုသို႔ပင္။ တစ္ေယာက္ခိုင္းလွ်င္တစ္ေယာက္ကမႀကိဳက္၊တစ္ေယာက္ဆူလွ်င္
တစ္ေယာက္ကမႀကိဳက္ႏွင့္ သူတို႔
ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခဏဆုံသည္ႏွင့္
မမႀကီး၏ အသံက်ယ္က်ယ္ကိုၾကားသိ
ရေလသည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
ထွေးမောင်ဟာသိပ်ကိုချစ်စရာကောင်းသည်(Ongoing)
Romansaမေတ္တာတရားတွေထပ်တူကျသွားတဲ့အခါ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ကြည်ကြည်လင်လင် ... ေမတၱာတရားေတြထပ္တူက်သြားတဲ့အခါ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ...
