The Journey of Soleil finding her one true love

Chapter 1

"Soleil may pasok ka ngayon, wag ka ng bumangon kung gusto ma late" Paggigising ng lola ko na mas malakas pa ang tinig kaysa sa alarm clock ko

Naligo ako at nag prepare na mga kailangan ko sa school tapos kumain

"Anong pagmumukha yan" sambit pagkatapos ko makita pagmumukha ko sa salamin, inayos ko ang aking buhok tapos tinalian ng pink na bow scrunchie. Nag suot lang ako ng pantalon at nag tuck in ng tshirt. First day naman kasi namin ngayon so hindi required na mag suot ng uniform.

Naglakad lang ako patungo sa paaralan namin hindi naman kasi malayo kaya nilakad ko nalang para makatipid sa pamasahe. Nag aaral ako sa isang private school pero hindi kami mayaman. Gusto lang talaga mag aral sa paaralan na yun kasi gusto ng mga magulang ko at dahil may aircon sila.  Pinawisan lang ako ng slight bago makarating sa paaralan namin, madaming student na nag nakapila, bago kasi makapasok kailangan mo pang isulat pangalan mo. Kaya pumila ako at nag sulat ng pangalan ko. 

"So this is it girl" sambit ko sa isip ko bago pumasok sa paaralan.

Kasabay ng pagyapak ko ang pag hinga ko. Kinakabahan ako, ngayon ay ang first day school ko after almost 3 years na hindi paglabas sa bahay dahil sa virus. 

Kinakabahan na ko after kasi hindi pag labas ng almost 3 years parang hindi ko na alam ko pano makipag usap sa mga tao tao. Pagkatapos ng flag ceremony hinanap ko agad ang dalawang naging kaibigan ko dahil sa online class. 

"Ba't ang tahimik mo Soleil diba ang ingay mo sa chats" tanong Jacel, napangiti lang ako ng slight

"Oo nga, iniisip niya na bad influence tayo kaya tahimik siya" sabi ni Blake kasabay ng kanilang pagtawa, tumawa din ako di ko alam bakit ako kinakabahan. It's our first time to meet each other face to face, kasi palagi silang nag aaya na magkita pero ayoko dahil nga hindi ko alam pano makipag communicate pero napaka daldal ko naman sa mga chats and kung mag call kami.  Umupo ako sa tabi ni Jacel, na kaupo kami sa pinakalikod na parte ng classroom namin.

Tinawag na aming pangalan upang magpakilala. Kinakabahan nako pansin ko paano tumibok ang puso ko na napakalakas. Sinubukan ko  magbilang sa utak ko upang mabawasan ang bilis ng pagtibok ng puso ko.

"Soleil Mirasol" tawag ng aking guro, nag lakad ako sa harapan at sa bawat hakbang ko parang nararamdaman ko na jinujudge ako ng mga kaklase ko. Napakalakas ng pintig ng puso di ko alam kung bakit pero parang gusto ko umuwi ng bahay

"Hi, everyone. My name is Soleil Mirasol, 17, and I'm glad to meet you all" pagkatapos nag smile lang ako at agad agad bumalik sa aking upuan, my heart is beating too fast and my hands is shaking. I'm rubbing my hands to stop it from shaking.

"Okay ka lang?" my friend Jacel asked after she noticed that my hands is shaking

"Yeah yeah, nalalamigan lang ako tapos kinakabahan ng slight" sabi ko tapos umiling iling lang siya

Pagtapos ng first day agad agad akong umuwi sa bahay at binagsak ang aking katawan sa kama. Blake and jacel we're friend noong quaratine days, ako nga nag pakilala sa isa't isa pero kung minsan ay nakakalimutin nila ako pero okay lang yun kasi sila nag aaya na lumabas pero ayoko. Napalaki talaga ng impact saking ng quaratine it made me feel that i was alone. I feel kinda feel empty.

I remember that one time i was called by a teacher in one of our online classes to answer a question. I tried that time to say the answer but i was shaking and again my heart was beating too fast that i was stuttering, so i lied and said that my microphone broke. I cried that time because why is it so hard for me to answer a simple question.

Nakikinig ako ng mga music sa youtube. music is my escape and comfort. When i was in my lowest music is my escape because of almost 3 years isolation, the once friendliest, loud, and naturally smart girl became quiet, shy, and timid girl.  

Hindi ba nakakatawa that my name and surname translates to sunflower that is well known for being happy flower tapos ako parang lantang bulaklak ano toh? anong klaseng trippings ng tadhana ito????