ნიცა პოვ:
მე და ენჯის სახლი ერთმანეთთან ახლოს დგას, ამიტომ ხშირად დავდივართ ერთად სასეირნოდ, განსაკუთრებით გვიყვარს ახალი ადგილების აღმოჩენა. ერთხელ, როდესაც ენჯი თავის სახლამდე მივაცილე და ჩემს სახლში ვბრუნდებოდი მომესმა მოტოციკლის ხმა. მძღოლი იმდენად სწრაფად ატარებდა გზიდან რომ არ გადაეხვია ეხლა გასრესილი ვეგდებოდი ძირს. მძღოლმა ჩაფხუტი მოიხადა და მითხრა:
-წინ იყურე, თორემ ერთ დღეს ვიღაც მწერივით გაგსრესს-თქვა და ჩამსმირკა.
-სწორედ შენნარი მდაბიოების გამო ხდება ამდენი უბედურება-არც მე დავაკელი...
-მდაბიო შენ უფრო შეგეფერება-ისევ ჩამსმირკა - ჩაფხუტი დაიფარა და თავის გზაზე წავიდა.
-შეშლილი-ვთქვი და სახლისკენ წავედი
სახლში გაბრაზებული შევედი რის შემდეგაც დადას ყურადღება მივიპყარი.
-რაიყო გოგო, რა სახე გაქვს?! გცემეს?-მითხრა დედამ
-დაახლოვებით-ვუპასუხე
-ნიცა, ხო გახსოვს ხვალ სწავლა გეწყტება, ხომ მზად გაქვს ყველაფერი?-მკითხა დედამ
-კი კაცო მახსოვს,რა დამავიწყებს ამ ბედნიერ დღეს...-ვთქვი და ჩემს ოთახში ავედი და ენჯის დავურეკე
-რას შავები ნუც?
-რავი არაფერს
-მეც არაფერს
-იცი რა მოხვდა?!-ვკითხე ენჯის
-რა მოხვდა? ვინმემ გცემა? არვაცოცხლებ იცოდე!
-არა გოგო დაწყნარდი... *მოვუყევი რაც მოხვდა*
-ვაიმე... კიდე კაი რო გზიდან გადაუხვია, შენს გარეშე ხო ვერ ვიცოცხლებდიიი... -შეშფოთდა ენჯი
-ანუ აღიარებ რომ ჩემს გარეშე ვერ ცოცხლობ არა?!-დავცინე
-ხო კაი ვაღიარებ
-კაი გოგო უნდა წავიდე სკოლისთვის მოვემზადო... ხვალ გნახავ სკოლაშიიი კარგად...
-კაი აბა კარგად
*ნიცა დასაძინებლად მოემზადა და სულ ცოტა ხანში სიზმრების სამყაროში გადავიდა*
*გათენდა*
ნიცა ზანტად წამოდგა ლოგინიდან. თავი მოიწესრიგა, ჩაიცვა და სკოლისაკენ წავიდა.
ენჯი უკვე საკლასო ოთახში იჯდა და თავის მეგობარს ელოდებოდა...
*სნამ ზარი დაირეკებოდა გოგონები ერთმანეთში ლაპარაკობდნენ*
*ზარი დაიკერა და მასწავლებელი შემოვიდა ვიღაც 2 ბავშვთან ერთად...*
მასწი-გამარჯობათ ბავშვებო, ამ წელს ახალი 2 მოსწავლე დაგემატებათ... -ბავშვებო გთხოვთ თავი წარმოგვიდგინეთ-უთხრა მასწმა
-გამარჯობა, მე თორნიკე მქვია-თქვა მაღალმა და შავგვრემანი ტიპმა
-გამარჯობა მე კი ანდრია მქვია სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა -თქვა შედარებით დაბალიმა და ქერათმიანმა...
-კარგით ბავშვებო დაიკავეთ ადგილილები...-თქვა მასწმა...
ეს ორი ადგილი რომელიც თავისუფალი იყო ენჯისა და ნიცას უკან იყო...
-ენჯიი... ეს შავგვრემანი ტიპი ის იყო ლამის რომ გამსრისაა-ვუთხარი ენჯის
-რაა? სიმპატიურია ისე ხო იცი სიმპატიურია...
-კაი რა მაგის დროა?! იმედია ვერ მიცნო-თქვა ნიცამ პანიკურად
გაგრძელება იქნება
