ဧကရာဇ်သည် ကြီးလေးသောဥပဒေများကို ဒုက္ခရောက်နေသည့်အချိန်များတွင်သာ အသုံးပြုသင့်သည်ဟု ယူဆသည်။ ဟန်ဖေးနှင့် ရှန်းယန် တို့၏ သွန်သင်ဆုံးမမှုမှာ မမှားသော်လည်း အခြေခံ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုရန် နည်းလမ်းမရှိသော ပရမ်းပတာကာလများအတွက် ၎င်းတို့သည် ပိုမိုသင့်လျော်သည်။ ယခုကာလသည် သာယာဝပြောပြီး အေးချမ်းသာယာနေပေသည်၊ ထိုကဲ့သို့ ဥပဒေများ မလိုအပ်တော့ပေ။
အထူးသဖြင့် သူအာဏာရလာပုံနှင့် ပတ်သက်၍ အငြင်းပွားမှုများကြောင့် လီအာ့သည် ခွင့်လွှတ်တတ်ပြီး သီလရှိသော ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးကို သရုပ်ဖော်ရန်နှင့် သူ့ကို ပို၍ နာမည်ပျက်စေမည့် အရာများကို ရှောင်ကြဉ်ရန် လိုအပ်ပေ သည်။ နန်းသက်အစောပိုင်းနှစ်များတွင် လီအာ့သည် တစ်ချိန်က ဒေါသထွက်ခဲ့ပြီး Dalisi တရားရေးတရားရုံးမှ ၎င်း၏အရာရှိများကို ဆွဲထုတ်ကာ ခေါင်းဖြတ်သတ်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သူ၏လုပ်ရပ်များကို နောင်တရခဲ့ပြီး ယင်းအမိန့်အားလုံးကို ပြန်လည်သုံးသပ်ပြီးမှသာ လုပ်ဆောင်နိုင်သည်ဟု ညွှန်ကြားခဲ့သည်။
လီအာ့သည် ဧကရာဇ်မင်းတစ်ပါးအဖြစ် တာဝန်ယူ ရခြင်း ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ပြီး အရာအားလုံးကို သူ၏ လုပ်ရပ်မှ သင်ခန်းစာယူနေခြင်းဖြစ်သည်။
လီအာ့၏ အရေးကြီးဆုံးပထမအချက် မှာ အကျင့်စာရိတ္တဖြစ်သောကြောင့် ကွန်ဖြူးရှပ်ဝါဒကို အလေးထားသည်။ သူသည် အစိုးရရေးရာများကို နေ့တိုင်း ကိုင်တွယ်သောအခါတွင် သူ၏ ဝန်ကြီးများနှင့် မကြာခဏ ဆွေးနွေးပြီး တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်ပုံနည်းစနစ်များ၊ သမိုင်းနှင့် စာအုပ်များ ပြုစုခြင်း၏ အရေးပါမှုအကြောင်း ဆွေးနွေးသည်။ ဝေ့ကျန်း ၊ ယုရှိနန် ၊ ဖန်ရွယ်လင်း နှင့် အခြားသော မူးမတ်အမတ် များကိုပင် ဤတာဝန်ကို တာဝန်ယူရန် စေလွှတ်ခဲ့သည်။
လီယွမ်ယင်း သည် သူ့အစ်ကို၏ စိတ်သဘောထားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိသောကြောင့် စာအုပ်သည် အလွန်စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသည်ဟု ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြေကြားခဲ့သည်။
