မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲ၊ မေတ္တာဖြူးပါ၊ အချစ်မ​ပေါ့စေနဲ့

Part-20

သူမျှော်လင့်ထားခဲ့သည်က အခမ်းနားဆုံးသောသတို့သမီးနှင့် အကြီးကျယ်ဆုံးမင်္ဂလာပွဲတစ်ခု။           ဖိတ်ဖိတ်တောက်နေလျက်ရှိသောဟိုတယ်ခန်းမကြီးတွင် ဧည့်ပရိတ်သတ်ပေါင်းများစွာဖြင့် စည်ကမ်းသိုက်မြိုက်နေသော မင်္ဂလာပွဲ။ တစ်နည်းအားဖြင့် social media တွေကပါ ဝေဝေဆာဆာဖော်ပြရပြီး လူတိုင်းအားကျရသော ဝံ့ကြွားထည်ဝါသည့်မင်္ဂလာပွဲကြီး။

ထို့အတွက် သူ့တွင်ကြီးမြတ်သည့်ဂုဏ်၊ ကျော်ကြားမှု၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေရှိနေသလို တစ်ဖက်မိန်းကလေးကလည်း သာမာန်မိန်းကလေးမဟုတ်ဘဲပညာ၊ အောင်မြင်မှုတွေနှင့် ဝံ့ဝံ့ကြွားကြွားလှပတင့်တယ်စွာရှိနေမည်။ နှစ်ဖက်မိဘ၏ ဂုဏ်သိက္ခာကလည်း ကြီးကျယ်ခမ်းနားနေမည် ဖြစ်သည်။ လူအများပြောကြသည့် နေနှင့်လ၊ ရွှေနှင့်မြဟု တင်စားရသကဲ့သို့ လိုက်ဖက်နေမှုမျိုး။

ထို့ကြောင့်လည်း သူကလူငယ်ဘဝတွင် အပျော်ရည်းစားတစ်ယောက်မျှပင် မထားခဲ့သလို ဘယ်လိုအပျော်အပါးလိုက်စားခဲ့တာမျိုး မရှိခဲ့ပါ။ သူ့အရွယ်လူငယ်တွေရည်းစားနှင့် လူငယ်ဘဝလွပ်လပ်စွာပျော်ရွှင်ချိန်တွင် သူကစာအုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ သူများတွေပါတီသွား၊ ကလပ်တက်ချိန်၌လည်း သူကတစ်ညလုံးမအိပ်ဘဲ စာလေ့လာခဲ့သည်။ မိဘကတစ်သက်စားမကုန်သည့်စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေရှိနေပြီဖြစ်သည့်တိုင် ထိုစည်းစိမ်ဥစ္စာတို့တွင် ယစ်မူးသာယာကာဖြုန်းတီးမနေဘဲ သူကိုယ်တိုင်ချမ်းသာအောင် လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

သူလိုချင်သည့်အောင်မြင်မှုအတွက်အများကြီး အပင်ပန်းခံခဲ့သည်။ ကြိုးစားခဲ့ပါသည်။ သို့သော် သူကျေနပ်ပါသည်။ ဒါဘယ်သူမှ ဖိအားမပေးဘဲ သူကိုယ်တိုင်လိုလိုလားလား ရွေးချယ်သည့်ဘဝမဟုတ်လား။ သူ့လက်တွဲဖော်ဖြစ်လာမည့်မိန်းကလေးကို သူသတ်မှတ်သည့်စံချိန်စံညွှန်းနှင့်အညီ သူ့ကိုယ်တိုင်ကပြီးပြည့်စုံအောင် ကြိုးစားခဲ့၏။

သို့သော် လောကကြီးက ဘာတွေသောက်တလွဲဖြစ်နေရသည်လဲ။ ဒီလောက်ပြီးပြည့်စုံအောင် ကြိုးစားခဲ့သည့်ကောင်းခြင်းတည်မြဲ၏ဘေးနားရောက်လာသည့်မိန်းကလေးကာ အသက်ပင်မပြည့်သေးသော နုံချာချာမိန်းကလေးတဲ့။