နှလုံးသားနီးနီး...စည်းပါးပါး(Love And Pride)[Completed]

Part (39)

"အင်းဆက်လိုက်ဦး...တကူးတကအိမ်ထိလာရှာပြီးပြောသွားတာ"

"ဘယ်သူနဲ့ဖုန်းပြောနေတာလဲ"

"မမစု...ဟင်!.."

အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသူက အနှစ်ဘေးနားဝင်ထိုင်ပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ကိုအားရပါးရဆွဲဖက်ပြီး လည်တိုင်းနားမျက်နာကပ်လိုက်တာမို့ ရှက်သွားရသည်။ အကြီးရှေ့မှာ ဘာလုပ်တာလဲ။

စက်ဝန်းက သူမမဖြေရသေးခင် ဘေးနားထိုင်ပြီး ထိုသို့အပြုအမူကိုလုပ်လိုက်တာကြောင့် လည်တိုင်နားမျက်နှာကပ်ပြီးမှ သူမဖြေသံကိုကြားလိုက်ရသည်။

"ရှင် ဖယ်နော်! ကျွန်မvideo callပြောနေတာ"

သူက သူမလည်တိုင်နားကပ်‌ထားသည့်ခေါင်းကို ပြန်ထောင်ကာ တစ်ချက်ကြည့်သည်။ ပြီးမှ မမစုကိုမြင်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးပြသည်။

"ဆောရီး ကျွန်တော်စိတ်မထိန်းနိုင်လို့"

"အနှစ် ဒါဆိုအကူအညီတောင်းပါတယ်နော် ချလိုက်တော့မယ် "

မမစုက လင်မယားနှစ်ယောက်ပူးကပ်နေတာ‌မြင်တော့ မနှောင့်ယှက်ချင်တော့ဘဲ ဖုန်းချသွားသည်။
အနှစ်ကတော့ အရမ်းဒေါသထွက်သွားသည်။ ဒင်းတမင်လုပ်တာ။ ဖုန်းပြောနေတာသိရက်နဲ့ အဝတ်ဗလာနဲ့လူကိုလာဖက်တာ။

"ဖယ်‌! ကျွန်မအင်္ကျီတွေစိုကုန်ပြီ"

"မစိုပါဘူး ကိုယ်သုတ်ထားတယ်"

"ခေါင်းကရေစိုနေသေးတယ်"

"ရတယ် ခဏနေခြောက်သွားလိမ့်မယ် အလုပ်နားတဲ့ရက်လေးမိန်းမနားကပ်ရတာကို အရမ်းတွန့်တိုတာပဲ"

"ပူတယ်မကပ်နဲ့..."

"ရတယ် မမစုကဘာအကူအညီတောင်းတာလဲ"

"ညနေသွားစရာရှိတယ် အဲ့တာ!"

"ဘယ်လဲ "

အစက ကောင်းမွန်စွာပြန်ဖြေမလို့ဆိုပေမဲ့ အရင်က လွန်းမြတ်ကိစ္စကိုပြန်သတိရသွားကာ...

"ညနေ လေဆိပ်လိုက်ပို့ပေး! ဧည့်သည်တစ်ယောက်ကိုသွားကြိုရမှာ"

"ဘယ်သူလဲ"

"မမစုရဲ့မောင်လေး"

မောင်လေးဆိုတဲ့စကားအဆုံးမှာ စက်ဝန်းမျက်ဝန်းတွေထဲ မကျေနပ်ချက်တစ်ချို့ရောက်လာ၏။