ℒ𝑖𝑠𝑡𝑒𝑛 𝑡𝑜 𝑡ℎ𝑒 ℛ𝑎𝑑𝑖𝑜♪

Part 23

"ငါ့ကို မထိနဲ့။ ငါမင်းနဲ့ ဆိုင်အတူထိုင်ရ​အောင်အထိလည်း အားမ​နေဘူး။ မင်းနဲ့လည်း မ​တွေ့ချင်ဘူး"

"ဘယ်သူ့အားကိုးနဲ့ ဒီ​လောက်​သတ္တိရှိ​နေရတာလဲ ဟမ်.."

ရွံလှချည်ရဲ့ဆို​​သော လက်ကြမ်းကြီးများက သူ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညစ်လို့ထားသည်။ ပွန်းပဲ့သွားမည်​တောင် စိုးရိမ်ရပါ၏။ Drew၏ မျက်ဝန်းများက မီးတဟုန်းဟုန်း​တောက်​နေသည့်အလား။ ငယ်ကျင့်​တွေက အခုထိ မ​ပျောက်​သေးဘူးပဲကိုး။

"ဖယ်.. မင်းကို အကြမ်းဖက်မှုနဲ့ ​ထောင်ထဲပို့လို့ရတယ် သိရဲ့လား"

"ဟုတ်လား။ မုန့်လုစားခံရရင်​တောင် ဆရာမကို ပြန်မတိုင်တတ်တဲ့​ကောင်ကများ ရဲတိုင်မယ်​ပေါ့။ ဟားဟားဟား.. ဖြစ်နိုင်တာပဲ ​ပြောစမ်းပါ Kim Taehyungရယ်"

"​တော်​တော့လို့ ငါ​ပြော​နေတယ်။ မင်းလည်း ငါ့ကို မုန်း​နေတာပဲမဟုတ်လား။ မုန်း​နေသူချင်း မမြင်​အောင်ဘဲ နေကြတာ​ပေါ့"

ထိုစဥ် သူတို့အနီး လူအနည်းငယ်ဖြတ်သွား၍ Taehyungရှက်မိသလိုလို။ ​ယောကျ်ားနှစ်​​ယောက် အ​​ချေအတင်​ဖြစ်ကြသည့် ပြဿနာမှာ တစ်ဖက်က ခန္ဓါကိုယ်အားဖြင့် အသားစီရ​​နေ​တော့ လူအများက သူ့ကို အာ​ရုံစိုက်မိပြီး တီးတိုးတီးတိုး​ပြောသွားကြသည်အား သူမနှစ်ခြိုက်နိုင်ပါ။

"အင်း​​လေ.. စိန်​ခေါ်တာ​ပေါ့။ ကံတရားကြီးက မြင်ခွင့်ဆုံခွင့်​ပေးရင်​တော့ မတတ်နိုင်ဘူး​ပေါ့​နော် Kim Taehyung"

Drewက ပါး​စောင်ထဲ မူလကပင် ငုံခဲထား​သော ပီ​ကေအား အသံမြည်​အောင်​ဖောက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားသည်။ သူ၏ပုံစံက ​မေတ္တာရည်ပြည့်ဝ​သော မိဘမဲ့​​ဂေဟာနှင့် နည်းနည်းမှမလိုက်ဖက်​ချေ။ သာမာန်​ခြေသလုံးအိမ်တိုင်လမ်းသရဲနှင့်သာ တူပါ၏။
သည်လိုလူကို ဘာယုံလို့များ ​ဂေဟာမှူးတို့က လက်သင့်ခံထားတာပါလိမ့်။ ထို​မေးခွန်းကို ငယ်တည်းက အခုထိ ​မေး​မိ​သော်လည်း အ​ဖြေမသိရ​သေးပါ။
____

စာရွက်စာတမ်းနှင့် ဓါတ်ပုံအချို့။
မှုန်​​တေ​​တေနှင့် က​​လေးတစ်​ယောက်က ​ထောင့်ဆုံးမှာ ရပ်လို့​နေသည်။ အုပ်စုလိုက်ဓါတ်ပုံဖြစ်ပါ​သော်ငြား ထိုက​လေးက သိသိသာသာကို ​ဘေးထွက်လို့​နေသည်။ ပြုံး​ပျော်​နေ​သော က​လေးများကြား သူက မျက်နှာ​သေနှင့်။ ကစားစရာအရုပ်တစ်ခုစီကိုင်ထား​သော က​လေးများကြား ထိုက​လေးက လက်ဗလာနှင့်။