ℂ𝕠𝕗𝕗𝕖𝕖 𝔸𝕟𝕕 𝕃𝕠𝕧𝕖 (Complete)

အပိုင်း -၂၄ ( Final )

စက်တစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ပေ။အခုချိန်မှာမှ သူကိုကို့ ကိုမနမ်းရရင် သူတကယ်သေတော့မလိုပင်.!

စက်ညှို့အားပြင်းစွာ ကိုကို့အားကြည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုသည်လဲ စက်နည်းတူအကြည့်ချင်းစုံကာ နှစ်ဦးသားအကြည့်တို့ဖြင့်စကားပြောနေသည်။

နှုတ်ခမ်းပါးဆီသို့အကြည့်လွှဲလေတော့ လှုပ်ခတ်သွားသည့် ကိုကို့၏ လည်ဇလုတ်လေး။ ကိုကိုသည်အခုချိန်ထိပင် ရှက်နေသေးသည်..။

ရင်ခုန်စွာနှုတ်ခမ်းနှစ်စုံအား ထပ်တူကျချိန်မှာတော့..

"အိုစ်းးးးးးး" ( ထိုင်းမတွေအော်သလိုအသံလေး‌ပါနော် ကိုးလ်လဲမရေးတတ်‌လို့ 🥹 )

နှစ်ဦးသားလန့်ဖြန့်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြသည်။

အဲလက်စ်၏အသံအောင်အောင့်နှင့်အော်သောအသံဖြစ်သည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ အဲလက်စ်မရ! အလန့်တကြားနဲ့"

စက်က စားရခါနီးမှ ခံတွင်းနားမှပြုတ်ကျသွားသည့်မုန့်တစ်ခုလို အဲလက်စ်အားမကြည်ကြည့်,ကြည့်ကာ မျက်စောင်းခဲလိုက်သည်။

"သတို့သားတွေ မင်္ဂလာအချိန်ရောက်ပြီလို့လာပြောတာဟဲ့ !"

စက် ကိုကို့အားပြုံးကာကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိုကို့လက်အား အသာဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်ထပ်ရှိခန်းမထဲသို့ ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။

အရှေ့မှ သားနှင့်အတူ ကလေးမလေးတစ်ဦးက ကြဲချထားသော ပန်းခင်းလမ်းပေါ်မှာ ကိုကိုနှင့်အတူသူဟာ လျှောက်လှမ်းနေသည်ဆိုသောအသိဟာ သူ့အားရင်ခုန်ကြည်နူးစေသည်။ ကိုကို့၏လက်မှာလဲ အကြောင်းမဲ့စွာတုန်ရီနေသည်ကို သူခံစားမိသည်။ ကိုကို့အားငေးကြည့်မိတော့ ပြုံးပျော်နေသည့် မျက်ဝန်းများမှာ အရည်ကြည်လေးများလဲ့နေသည်။ သူသည်လဲထပ်တူပါပင်..။

"သတို့သားနှစ်ဦးသည် ပန်းခင်းလမ်းဖြစ်စေ၊ ဆူးခင်းလမ်းဖြစ်စေ၊ လောကရဲ့ လောကဓံအပေါ် အတူရင်ဆိုင်မည်ဟု ကတိကဝတ်ပြုပါသလား.."

"ဟုတ် ကျွန်တော်တို့ကတိပြုပါတယ်"
"ဟုတ် ကျွန်တော်တို့ကတိပြုပါတယ်"