Evet biliyorum hayat zor onsuz da zor..
Kabulleniyorum evet hayat sensiz cok daha zor.
-Gitme kal-
"Kumsal gelsene buraya bi"
"Geliyim gelmesine de noldu ki?"
"Kızım sus da gel ya"
"Tamam" diye mırıldandım. Hande yakın arkadaşımdı matematik dersinden çıktığımız gibi beni yanına çağırdı.
"Ee noldu Hande nereye gidiyoruz?"
"Kafeteryaya çıkıcaz"
"Off"
"Hadii"
Boş bulduğum sandalyeye kendimi bırakmıştım. Hande bu halime gülsede aldırış etmedim. Dün çok geç yatmıştım o yüzden fazlasıyla yorgundum.
Hande elinde bir tepsiyle gelirken arkamdan tanıdık bir ses yükseldi. Uzun zamandır duymadığım ama çok yakın bir ses. Hande elindeki tepsiyi masaya bıraktığında dolu dolu gözlerle bana ve arkamda ki kişiye bakıyordu. Kafamı çevirdiğim zaman siyah
gözleriyle kesişti gözlerim.
"Deniz"
"Kumsal"
"Ho-hoş geldin"
"Hoş buldum"
Tam ayağa kalkıcakken bana doğru adım attı ve yanıma geldi.
"Kalk kalk sarılıcam" ayağa kalktığım gibi beni kavraması bir oldu.
"Çok özlemişim seni" hala gelişinin şokundaydım.
"Kumsal iyi misin kızım" dedi Hande ve kendime geldim
"Hıhı, iyiyim"
"Hande sanirim Kumsal beni özlememiş"
"Saçmalama ya gel buraya"
Deniz'e sımsıkı sarıldım. Sanki bir daha sarılamıyacakmışcasına, sımsıkı..
"Dur kızım dur boğuldum"
"Afedersin" sırıtarak geriye çekildim. Bir sandalye çekti ve tam karşıma oturdu. Tepsiden kahve aldi "oh en sevdiğim" gerçekten de en sevdiği kahveydi. Hande Deniz'in geleceğini biliyordu.
"Hande bana niye söylemedin?"
Soruyu Handeye sormuştum ama cevaplayan Deniz olmuştu.
"Sürpriz olsun istedim"
"İyi yapmışsın da keşke haberim olsaydı ya ona göre hazırlanırdım şu an çok kötüyüm"
"Kumsal saçmalamayı kes güzelim sen her halinle güzelsin bunu daha kaç kere söylemem gerekiyor"
"Arkadaşlar siz oturun konuşun benim biraz işlerim var bu arada Kumsal evinin anahtarını versene"
"Noldu ki"
"Geçen gün geldiğimde bilgisayarın şarjını sende unutmuşum"
"Aa tamam veriyim de anahtarlar çantamda"
"Tamam alırım ben ordan size iyi eğlencelerr"
diyerek Hande yanımızdan kalkış yaptı.
Deniz Handeye dönerek "hallet şu işi" dedi.
Handenin ne işini halletmesi gerekiyordu?
"Tamam Deniz halledicem sakin ol"
"Sakinim zaten"
Neyden bahsediyorlardi? Hande yanımızdan ayrıldığında Deniz tepside ki diğer kahveyi bana uzattı.
"En sevdiğinden bak ice latte"
"Senin ki de ice latte"
"Sen alıştırdın"
"Biliyorum, ama şimdi güzel kahve tamam biraz şekerli olabilir" diye kahve yorumu yaparken
"Kumsal" dedi ve sustum. Sadece gözlerine odaklandim.
"Kumsal gerçekten seni çok özlemişim."
"Bende Deniz bende"
"Ee gun boyu burda mi oturucaz?"
"Hayir tabii ki hadi kalk gidelim"
"Nereye gidiyoruz küçük hanım?"
"Sahile"
"Vaay, açelya kafeye"
"Aynen öyle hadi kalk kalk" ellerimizde kahveyle kafeteryadan çıktık ve bahçeye doğru yürümeye başladık.
"Özlemiş misin okulu?"
"Okulu değil de seni çok özlemişim"
Denizin aniden böyle aşk dolu sözleri içimi kıpır kıpır yapıyordu. Yaklaşık 2 yıllık sevgilimdi, babasının işlerinden dolayı başka şehire taşınmak zorunda kalmıştı bu bizi en başında çok yıpratsa da son zamanlarda daha çok yıpratmıştı mesaj attığımda 3-5 saat sonra cevap veriyordu, aramalarıma zaten cevap vermiyordu artık iyice bitirdiğini ve başka birisinin olduğunu düşünmüştüm.
"Kumsal"
"Efendim"
"İyi misin?"
"İyiyim"
"Bir gariplik var sende noldu?"
"Hayır hala senin gelmenin şokundayım"
"Anladım araba diğer sokakta gel" arabaya doğru yürüdük. Arabanin yanına geldiğimizde Deniz kapımı açtı, kemerimi bağladı ve bana dönüp "prensesimin güvenliği benim için çok önemli"dedi yanağımdan öptü.
Deniz yanımda olduğu zaman durduramadığım bir gülüş vardı, yüzümden asla eksik olmayan bir gülüş.
"Geldik güzel sahilimize"
"Kaç ay oldu gelmeyeli?"diye sordum
"Bilmem oldu baya"
"Bakalım hadi, duvara tarih atıyorduk her geldiğimizde"
"Bakalım sevgilim"
Tarih attığımız duvara gidince gördük ki en son 6 ay önce gelmişiz. Biz Denizle bu kafede tanıştık. İlk buluşmamız bu kafedeydi ve tabii ki ilk attığımız tarih de burda yazılıydı. -14.02.21- Her geldiğimizde eksiksiz tarih atmıştık. Birbirimize söz vermiştik eğer olur da bir gün yalnız gelirsek tarih yerine çetele tablosu yapıcaktık.
Tarihler önemini yitirmesin diye.
"Bensiz hiç gelmemişsin Kumsal"
"Gelmedim, Deniz birlikte geçtiğimiz sokaklardan bile geçmedim"
"Niye peki?"
"Bana sokağın adını söylediklerinde ilk aklıma sen gel istedim mutlu, senli bir sokak ama eğer o sokaktan yalnız geçseydim hüzünlü, sensiz bir sokak."
"Kumsal"
"Efendim"
"Seni çok seviyorum"
"Bende seni çok"-
Dudaklarini dudaklarımda hissettim geri çekildiğinde siyah gözleriyle kaldım.
"Deniz"
"Kumsal"
"Dudaklarin"
"Sus, ben söylemeliyim ilk"
"Söyle hadi"
"Dudakların dudaklarımda nefesin nefesimde"
Bu bizim ortak okuduğumuz kitaptan bir sözdü. Unutmamıştı. Kitabı okurken bu bölüm yüzümü güldürmüştü şimdi yüzümü güldüren ise kitap değil oydu, Denizdi..
